przekrój serdeczny

[e_14scie]

wada wzroku może być przydatna
pod warunkiem że jest się malarzem
jak Monet van Gogh Degas w kolejnych stadiach
ciemności zagrodzonej dla zdrowych oczu
barwy uzależnione od żółtej plamki
której nie widać usłyszeć tym bardziej
powiedzenie ślepy o kolorach upada


z wadą serca spotykamy się dość często
rozrusznik bajpasy przy większym szczęściu
przeszczep jakby wyrównanie skurczy
zmieniało trajektorię słów
bić bezkarnie
każdy umie

poeci bywają przewlekli
z piórem umoczonym w śmierci
umierają wielokrotnie wzruszeni własnym geniuszem
obok wiadra pełnego kartek
pamiętających topole spalone od korzeni
na donosach wychodzi się znacznie lepiej

jakże się cieszę
że na klepsydrze
nie wypada napisać grafoman

szukałam ziaren pośród chorej ziemi
znalazłam popiół i nic się nie zmieni
szukałam kłosów pośród pól wyschniętych
zgubiłam nogi i czyjś oddech miękki

[Gloinnen]

Podoba mi się!

jakże się cieszę
że na klepsydrze
nie wypada napisać grafoman

Biorąc pod uwagę całokształt - bardzo dobra refleksja o poezji i jej roli, zarówno w życiu samego autora, jak i w zewnętrznym świecie, który staje się jednocześnie jej obiektem i odbiorcą. Pisanie wierszy, sam akt twórczy to interesująca forma wchodzenia w relacje z otoczeniem.
Zastanowiło mnie to "wielokrotne umieranie". Heh. Grafomani często piszą o samobójstwie, o najróżniejszych śmierciach, np. o umieraniu z miłości, z tęsknoty, z żalu. A papier jest cierpliwy, tylko drzew szkoda... Może trochę trywializuję, ale w pewnym momencie mam wrażenie, że puszczasz do czytelnika perskie oko (choć z typową dla Ciebie gorzką nutą, cierpką drwiną).

Zdecydowanie natomiast zgadzam się, że tzw. "poezja" jest chorobą przewlekłą i niestety nieuleczalną...

Pozdrawiam,


Glo.

[Ewa Włodek]

no, to się, Ewo, "przejechałaś" po szeroko pojętej "braci poetyckiej", bo i grafomanię wywołałaś do tablicy, i ... hmmm ..."poprawność polityczną"... Z gorzkim uśmiechem to rzekłaś, a ja z gorzkim uśmiechem poczytałam...
Ale - jest jeszcze pointa - piękny czterowers, w którym zawarłaś chyba cały sens wszelkiej pasji, która czasem staje się misją...I wtedy nawet nie zauważamy, jak gubimy po drodze sporo tego, co nieraz wydaje się drobne, a bywa - ważne...Tylko, że uświadamiamy to sobie dopiero w chwili "bilansu"...
To bardzo mądry wiersz...


Mnóstwo ciepła posylam do Ciebie...
Ewa

[anastazja]

poeci bywają przewlekli
z piórem umoczonym w śmierci
umierają wielokrotnie wzruszeni własnym geniuszem
obok wiadra pełnego kartek
pamiętających topole spalone od korzeni
na donosach wychodzi się znacznie lepiej

jakże się cieszę
że na klepsydrze
nie wypada napisać grafoman


Ewus to jest zarebiste

[Arti]

momenty były... i to naprawdę dobre
świetnie wyłapała je Anastazja

skróć go trochę, a będzie git


Pozdr.

[atoja]

nałóg pisania ...czy jest śmiertelną chorobą czy też mirum medicamento
i
czy poetą się jest czy też bywa

Bardzo ciekawie sobie porozważałaś Ewo i nas do tego mobilizujesz

[Withkacy]

[e_14scie]

Dziękuję bardzo Komentującym


ps

Ciekawe jest to, że oni dokładnie tak widzieli otoczenie, jak je namalowali.
Amerykański okulista M. Marmor, który śledzi związki między malarstwem a wadą wzroku opublikował już dwie książki na ten temat. Za pomocą specjalnego programu komputerowego, stwierdzono, że oni inaczej malować nie mogli. Monet od dawna był krótkowidzem, dlatego jego prace mają wyraźne kontury jedynie przedmiotów na pierwszym planie. To, co w tle jest zamazane. Później padł ofiarą zaćmy i fiolety znikają, błękity i zielenie także. Komputer wygenerował te barwy, które widział. Późniejsze prace są w ciepłych barwach. Zaćma, która powoduje zmętnienie i zżółknięcie siatkówki wszystkie zimne kolory skupia w soczewce, a do siatkówki docierają tylko barwy o dłuższej fali świetlnej, a więc czerwienie i żółcie.
Taka sobie ciekawostka, że ich choroba oczu wyszła nam na dobre, a dotknięci nią byli wszyscy trzej impresjoniści.

[anastazja]

W rzeczy samej.

Ciekawy temat. Nie wiedzialam, tym bardziej dzieki.