pożywka

[pietrek]

pożywka

mury same się pożerają
głaz o głaz cegła o cegłę

najostrzejsze głownie
strawi kiedyś ziemia

mizerykordie zakwitną chabrami

imperia to jedynie
pieśni o imperiach

tylko pogarda
jest wieczna

amen

[Alek Osiński]

Marność nad marnościami
Imperium nihil est...a pogarda napędza tryby
Masz rację Pietrek

[pietrek]

kto ma rację, ten stawia kolację
w bliżej nieokreślonej przyszłości

[tea]

vanitas vanitatum..Dobry, przekonywujący wiersz

[Gloinnen]

imperia to jedynie
pieśni o imperiach

Najbardziej z całego wiersza podoba mi się ten fragment.

Skomentuję cytatem z I. Calvino:

"(...)miasto, o którym się mówi, ma wiele z tego, co potrzebne do istnienia, zaś miasto, które istnieje na jego miejscu, istnieje w mniejszym stopniu."

Rzeczywistość budowana ze słów - mitów, legend, wyobrażeń, postulatów; wszystko co jedynie "potencjalne", a nie konkretne - bardzo podoba mi się ten koncept. Zarówno wspomnienia, jak i marzenia, to projekcje umysłu odnośnie jakiejś realizacji, której istnienie zredukowane jest do nieskończenie małego punktu w teraźniejszości. A może go wcale nie ma?

Pozdrawiam,


Glo.

[Sede Vacante]

Kolejny raz brawo!
Jeśli mury to społeczeństwa, to cegły są poszczególnymi ludźmi - tak to odczytuję.
Więc bardzo fajne zobrazowanie.

"imperia to jedynie
pieśni o imperiach

tylko pogarda
jest wieczna" - zdecydowanie złota myśl, najlepszy fragment. Wielkie

[Gloinnen]

Myślę sobie także, że może autor chce dokonać desakralizacji pewnego mitu - o wielkości czegoś, co istniało, która tak naprawdę jest jednym wielkim przekłamaniem... Wciąż obracamy się jednak w kręgu fikcji, istnienia wirtualnego... Ale mogę się całkowicie mylić z interpretacją.