Niebo

[Sokratex]

• Z północnej strony bezdroża i krzaki,
  dąb zamyślony pod kosmatym lasem:
  na korze ciemnej zniekształcone czasem
  imiona, serca i zwierzęce znaki.
  
  W skwarze południa falujące łany,
  mgławice maków i słońca chabrowe,
  senne łubiny i gryki miodowe,
  w trawach bezkresnych wietrzyk rozszeptany.
  
  Na wschodzie stawy zrośnięte przesmykiem:
  zielonookie, z gęstymi rzęsami;
  cyranki w wodzie, lecące bociany.
  
  A po zachodzie: meteor z kosmykiem
  tnąc cyjan nieba to płonie, to gaśnie -
  ciało strudzone, co umiera właśnie!
  
  
  ---------------------------------------------------------------------
  https://www.youtube.com/watch?v=rrVDATv ... lated&hd=1
  
  
  

[Gloinnen]

Ten jest dużo lepszy, według mnie, niż poprzednio komentowany. Rytmicznie o wiele lepiej się czyta. I to już od razu nastraja przyjaźnie do tekstu. Obrazy nakreślone w wierszu - bardzo malarskie, przemawiają do wyobraźni.

To mi się podoba:

na korze ciemnej zniekształcone czasem
imiona, serca i zwierzęce znaki.

Plus pointa:

A po zachodzie: meteor z kosmykiem
tnąc cyjan nieba to płonie, to gaśnie -
ciało strudzone, co umiera właśnie!

Znakomita! Zabłysnąłeś. Udało Ci się zbudować bardzo interesujący, wieloznaczny obraz, zagrać nastrojem i wizją w sposób niezwykle sugestywny! Skojarzyło mi się trochę z poezją Staffa (wspomnianą przez Ciebie w jednej z dyskusji).

Reszta trochę landszaftowa. No i znowu przyczepię się do rymów, bo mógłbyś zadbać o bardziej wysmakowane.

Pozdrawiam,


Glo.

[Sokratex]

Tu rytm oddaje tempo, żeby czytało się szybko, jakby jednocześnie we wszystkich płaszczyznach - chodzi o cztery strony świata symbolizujące materialny świat. Od niematerialnego oddziela go śmierć, nieważne że kosmicznego ale jednak ciała.
Rymy... staffowskie, dokladne 1:1.
Dlatego i sonet napisany klasycznie, jak u Staffa.

Dlaczego uważasz, że tak nie można już pisać? Tym bardziej, gdy taki zabieg jest odskocznią od setki innych moich sonetów, gdzie każdy na swój sposób jest inny aby uniknąć monotonii.

Poza tym... rymów dokładnych jest bardzo mało, więc teoretycznie trudniej posługiwać się nimi w obrębie ściśle określonej formy.

Pozdrawiam.

[Gloinnen]

rymów dokładnych jest bardzo mało,

Wręcz przeciwnie, rymy gramatyczne bardzo łatwo tworzyć, całymi seriami.

Dokładne a gramatyczne to nie to samo, te pierwsze mogą być wysokogatunkowe, te drugie na ogół świadczą o ubóstwie warsztatowym, właśnie ze względu na to, że tak "same z siebie" wpadają do głowy. Trudniej jest zrymować odległe składniowo słowa, znaleźć rym, który nie nasuwa się jako pierwszy lepszy z brzegu...

[Sokratex]

rymów dokładnych jest bardzo mało,

Wręcz przeciwnie, rymy gramatyczne bardzo łatwo tworzyć, całymi seriami.

Dokładne a gramatyczne to nie to samo, te pierwsze mogą być wysokogatunkowe, te drugie na ogół świadczą o ubóstwie warsztatowym, właśnie ze względu na to, że tak "same z siebie" wpadają do głowy. Trudniej jest zrymować odległe składniowo słowa, znaleźć rym, który nie nasuwa się jako pierwszy lepszy z brzegu...

To napisz tak urokliwy i pełen ukrytych niuansów sonet gramatycznie, skoro tak łatwo. Nawet pierwsza tercyna to zawoalowany obraz twarzy, może samego Boga?

Co do rymów - obecnie istnieje pełno stron, gdzie ad hoc można w ciągu paru sekund dobrać jaki się chce do każdego słowa.

Dodano -- 24 cze 2012, 18:25 --

Trudniej jest zrymować odległe składniowo słowa, znaleźć rym, który nie nasuwa się jako pierwszy lepszy z brzegu...

Tak, ale wtedy wychodzi zazwyczaj rymowanka, raczej bez głębszej treści i podtekstów. Poza tym, skoro tak orientujesz się w rymach - czy nie zauważyłaś, że te odległe tworzą specyficzny klimat wiersza, tak samo właściwie przewidywalny jak rym gramatyczny? Zwykle też zapis ucieka wówczas w większą wieloznaczność, bo takie rymy swoją naturą wymuszają niezamierzone często konotacje.
Ale, piszę tak również, jeśli chcę uzyskać klimat przystający do przekazu.

[Gloinnen]

To napisz tak urokliwy i pełen ukrytych niuansów sonet

No wiesz, ja o żadnym swoim wierszu nie ośmieliłabym się tak napisać...

[Sokratex]

To napisz tak urokliwy i pełen ukrytych niuansów sonet

No wiesz, ja o żadnym swoim wierszu nie ośmieliłabym się tak napisać...

Ja też nie To był cytat.
Osobiście nie uważam ani jednego swojego wiersza na tyle dobry, żeby już nigdy go nie poprawić.

[Ewa Włodek]

poranek, południe, wieczór i noc - czyli życie, życie...Radośnie, kolorowo, malarsko - do czasu, później - refleksjai i "umierające ciało"...Dobry kostium, Sox, w moim guście...

Pozdrawiam z uśmiechami...
Ewa

[Gloinnen]

Zwykle też zapis ucieka wówczas w większą wieloznaczność,

Dla mnie akurat to zaleta wiersza. Bardzo lubię wieloznaczności, gdy znaczenia wyłaniają się z niespodziewanych zestawień słów. A ten efekt uzyskuje się operując mniej narzucającymi się rymami.

[Sokratex]

Zwykle też zapis ucieka wówczas w większą wieloznaczność,

Dla mnie akurat to zaleta wie
rsza. Bardzo lubię wieloznaczności, gdy znaczenia wyłaniają się z niespodziewanych zestawień słów. A ten efekt uzyskuje się operując mniej narzucającymi się rymami.

Tyle, że taka wieloznaczność bywa często tak samo wymuszona jak rymy prowadzą początkującego poetę. Dlatego większość wierszy jest charakterystycznie do siebie podobna i większość obrazów niczemu nie służy poza tym, że są bo trzeba wyrównać sylaby. Charakterystyczne jest również to, że autor często zbacza z tematu, wprowadza nieprzystające rekwizyty albo kończy wręcz o czymś innym, niż zaczął. Rymy wyprowadziły go na manowce a niedokładne, w odróżnieniu od gramatycznych może nie w maliny, za to w rozkojarzenie umysłowe ;-)

Dodano -- 24 cze 2012, 19:12 --

Bardzo lubię wieloznaczności, gdy znaczenia wyłaniają się z niespodziewanych zestawień słów. A ten efekt..

Nie wiem czy wiesz, że ten efekt świetnie wykorzystują już komputery. Jedyne co nas póki co (sic!) od nich odróżnia to właśnie dyscyplina logiczna przekazu.
O co właściwie chodziło autorowi... - jest dziś oznaką słabych wierszy, bo takie można wygenerować.