dal(ia)

[ks-hp]

rozdmuchiwanych plaży piasków i ich biczy
ciszy przystani morskiej w świetlikach latarni
przycumowanych ludzi jak łódź na kotwicy
do portów porzuconych wśród błyśnięć lunarnych

a nad kanionem waży się los ściętych włosów
dalia rozrasta zawiść sztorm rozrywa wszechświat
jak galia przyciśnięta przez niebo jej bogów
zgasł port piach zwietrzał w ludziach muł płynie jak rzeka

[Nalka31]

Faktycznie odległy ten Twój obrazek i w przestrzeni, i w czasie. Niepokoi i intryguje, zagubiony pomiędzy wczoraj i dziś. Tylko ludzie nadal snują się gdzieś powoli. Zatrzymał.

[Leon Gutner]

Klimacik ho ho ..
A tak najbardziej Leonowi to te błyśnięcia lunarne .
Ciekawe co będzie dalej .

Z uszanowaniem L.G.