Impresja

[Gloinnen]

Cicho sza!
Z mgieł kudłatych wrzesień tka scenerie,
pląsa wiatr;
zaraz świerki zaczną snuć gawędę.
Wieczór już
stroi niebo w chmury łososiowe.
Pośród pól
szczodrą ręką chłód rozsiewa rosę.
Pędząc w czerń
nasze śmiechy marzną unisono.
Mrok przez sen
za miłością zatrzaskuje okno.
Nie wiem, jak
dla szaleństwa nowych znaczeń szukać.
Czyżby las
tę opowieść zmyślił i wyszumiał?

...
4 września 2011 r.
____________________
Glo.

[Abi]

przybliż, Glo

[Gloinnen]

Wspomnienie z zeszłorocznych wakacji.

[Leon Gutner]

Pogratulować wakacji
I wiersza - dziś to najlepszy wiersz jaki tu czytałem

Z uszanowaniem L.G.

[Gloinnen]

Dziękuję, Leo.
To taka chałturka była, do Księgi Pamiątkowej...
Cieszę się, że może się podobać.



Glo.

[Sede Vacante]

Bardzo ładnie operujesz opisem przyrody - dość nietypowym, bo tutaj nie łąka skąpana w słońcu, piękna pogoda, spokój, a zachmurzone niebo, mrok, mgła. Pokazuje mi, że nie tylko pogodny dzień potrafi stanowić piękno natury. W tych burzowych, ciemnych aurach też można odnaleźć słodki smak, jak właśnie mi opowiadasz.

[Sokratex]

Wspomnienie z zeszłorocznych wakacji.

Piękne masz wspomnienia... I czy to nie Was widziałem rok temu, kiedy notowałem sobie w pamiętniku:

• Noc czarcią chochlą wodę kołysze,
  zaplątały się gwiazdy w grążelach;
  księżyc rozcięty pomostem na pół
  w sennych refleksach złocisty tka ból,
  para łabędzi na nim rozbiela
  dzioby wtulając w puszystą ciszę.
  
  Na ciemnym brzegu kochanków dwoje
  odblaski chłonie w niemym zachwycie,
  i wciąż im mało, ciągle nie dosyć -
  jakby się bojąc szeptem noc spłoszyć
  myślą zapadli w błogim niebycie
  i topią w ustach dnia niepokoje.
  
  

[atoja]

Pędząc w czerń
nasze śmiechy marzną unisono.

szczególnie
i za nastrój

[P.A.R.]

Ty się wyszumiałaś
blisko niesłyszalnego
może z moim akitą powinnaś pogadać...

[skaranie boskie]

Pamiętam ten wiersz Glo.
Już przy pierwszym poznaniu, powiedziałem mu, że Autorce wyjątkowo służy taka forma.
Nawet pamiętam skąd się wzięła...