posucha

[Gabriela]

dedykowany Magdzie Prokopowicz


oget tkin ein icórwdo, choć każdy się starał
zapomnieć: możesz zgasnąć i upaść. jak gwiazda.
takie rzeczy się dzieją, na rozkaz księżyca
oddamy pokłon nocy. choć ta nie zachwyca,

jak dzień czy słońce wyżej. do niego tul głowę
pełną marzeń, choć nagą. nic nie szkodzi. czerwiec.
nosiłaś wodę kwiatom, w kubku z twoich dłoni.
ból je zawsze podzieli, pięść szybko ciecz trwoni.

za każdą kość złamaną, pij kieliszek wina.
święto, bo jego oczy, z twoich - zabłysnęły.
skacz na dwóch, dla tych czterech. graj liczbom na nosie.
nieparzyste się ugną: trzy i pięć da osiem.

zabawa zapałkami skończyła się fiaskiem,
a idzie długa zima. ciebie nic nie zwróci.
nie zostało za wiele, trzeba się uzbroić:
rozum postawił kropkę. wiara ją potroi.

[Leon Gutner]

W pierwszym wersie to tak ma być ?

Ładnie nastrojowo z uwagą co do detali .

Z ukłonem L.G.

[Sokratex]

Ciekawie, ale taka rytmika zabija wiersz. Może warto zmienić czasem rytm, albo
przynajmniej dać tu i ówdzie przerzutnię?
Albo zrób z tego dwugłos, powiedzmy - na przykładzie jego dwóch strof - coś w tym rodzaju:

jak dzień czy słońce wyżej.
do niego tul głowę
pełną marzeń, choć nagą.
nic nie szkodzi. czerwiec.
nosiłaś wodę kwiatom,
w kubku z twoich dłoni.
ból je zawsze podzieli,
pięść szybko ciecz trwoni.
za każdą kość złamaną,
pij kieliszek wina.

Co można wtedy czytać mniej więcej tak:

jak dzień czy słońce wyżej
pełen marzeń i nagi
nosiłeś wodę kwiatom
ból je tobą podzielił
za każdą kość złamaną

pochyl ku mnie głowę
niech się chłodzi czerwiec
z kubka moich dłoni
nim się ciecz roztrwoni
pij kieliszek wina

Moim zdaniem, przy niewielkim wysiłku można z tego zrobić naprawdę piękny wiersz...
Pozdrawiam.

[Gabriela]

Leonie - ma być, w istocie. to celowy zabieg.

Sokratex - wolałabym nie zmieniać układu. tak się spisał, z potrzeby chwili.


pozdrawiam i dziękuję.