,,Niech się stanie ziemia''

[Julka]

Z dedykacją dla sokratexsa

niech się stanie ziemia

mądry Stwórca zrozumiał potrzebę istnienia
zaczynając na niczym stawiać pierwsze kroki
pomyślał co uczynię niech ma sens głęboki
wyciągnął rękę mówiąc niech się stanie Ziemia

sześć dni ciężko pracował każdy czyn oceniał
na wieczność parafując rzecz swoim imieniem
a gdy stworzył człowieka tchnął w niego sumienie
by z rozsądkiem używał głowy i ramienia

siódmego dnia spoczywał lecz go nurtowało
czy nie za długie ręce przypiął człowiekowi
może jeszcze wszystkiego będzie mu za mało

gdy zapomni żyć z sensem jeśli się znarowi
zniweczy moje dzieło (co by się z nim stało)
ale zasnął zmęczony a sens został w słowie

[P.A.R.]

Alegoria wynurzona ze złych początków
ależ widok...

[Gloinnen]

Alegoria wynurzona ze złych początków

I słusznie.

[Julka]

PAR

A jakiż to ten widok, taki czy taki

[Sokratex]

Pięknie dziękuję za wspaniałą dedykację
Nareszcie ktoś się za mną ujął i to jak!
Kłaniam się nisko i... kontynuując tematykę Stworzenia zapraszam do "Uroborosa":

http://www.osme-pietro.pl/tradycyjne-fo ... t5290.html

[P.A.R.]

A jakiż to ten widok, taki czy taki

pac z pałacem przychodzą mi na myśl, tylko nie wiem w jakiej kolejności...

[Stepanian]

Na początku było słowo, potem stał się Wiersz.

[Tomek i Agatka]

Witaj Alegorio

Metaforycznie u Ciebie z tymi "długimi rękami", ale co racja, to racja,
człowiekowi wszak zawsze wszystkiego za mało i wyciąga te "złodziejskie" ręce
po więcej, i więcej!

Oj, wymkło się Panu Buczkowi, co nieco spod kontroli... i sam ma teraz kłopot.

Ot i cała historia człowieka, który zagarnia dla siebie, pustoszy i zamiast budować,
sieje wokół zniszczenie, niewdzięcznik!

Z pomysłem i równiutko, ze średniówką 7/6. Podziwiam, jak zawsze za dar opowiadania!


.......................

Zabrakło w kilku miejscach przecinków:

,,Niech się stanie ziemia''

Mądry Stwórca zrozumiał potrzebę istnienia(,)
zaczynając na niczym stawiać pierwsze kroki.
Pomyślał, co uczynię, niech ma sens głęboki.
Wyciągnął rękę(,)mówiąc - ''niech się stanie Ziemia".

Sześć dni ciężko pracował, każdy czyn oceniał(,)
na wieczność parafując rzecz swoim imieniem,
a gdy stworzył człowieka, tchnął w niego sumienie,
by z rozsądkiem używał głowy i ramienia.

Siódmego dnia spoczywał, lecz go nurtowało,
czy nie za długie ręce przypiął człowiekowi.
Może jeszcze wszystkiego będzie mu za mało?

Gdy zapomni żyć z sensem, jeśli się znarowi,
zniweczy moje dzieło, (co by się z nim stało).
Ale zasnął zmęczony, a sens został w słowie.


- Wyrzuciłam też średnik z nawiasu w przedostatnim wersie, poza nawiasem dając kropkę,
i w ostatnim wersie dodałam kropkę na koniec. : )


Pozdrawiam Cię niezwykle gorąco Buziaki*

[Leon Gutner]

Alegoria wynurzona ze złych początków

Raczej należało by rzec - stworzona ze złych początków.
Widok w rzeczy samej przedni - choć Leo zalicza go do całej masy swoich ulubionych bajek .
Literacko i czytelniczo - bez marudzenia na - nie .

Ciekawie .

Z ukłonem L.G.

[australijka]

Wyszedl calkiem zgrabny sonet, rytmiczny i z dobrym przekazem.