Love story

[Sokratex]

Więc dlatego właśnie zaproponowałam zaklasyfikowanie go jako eksperyment z formą sonetu. Co, powiedzmy, nie odbiera mu tych walorów, które mu usiłujesz przypisać.

Ale to jest sonet, mimo wszysko :-)
Tyle, że nie klasyczny bo takich chyba nigdy nie było i nawet Petrarka pisząc je wprowadził własny, charakterystyczny dla siebie kanon. Rodzaj echa wewnątrz wersu, jakby bijacej się ze sobą myśli.

[Nalka31]

W dyskusje techniczne na temat sonetu nie będę wchodziła. Przyzna, że żaden ze mnie ekspert, choć jak widzę dyskusja zażarta.

Wiersz jednak czytało się przyjemnie, choć z potykaniem. Niestety jest to odczuwalne, a razem z treścią jak dla mnie daje efekt lekko komiczny i ironiczny. Powagi w przekazie raczej nie zauważyłam. Pozdrawiam.

[Leon Gutner]

Cóż uff ..
W szczegóły techniczne wchodził nie będę - moi szanowni przedmówcy znają się na tym o wiele lepiej niż ja .
Wiersz oprócz tego że dobrze się czyta wzbudził u Leona nierówne uczucia .
Treść brzmi jak paszkwil na temat wierszy o miłości . Postrzeganie przed podmiot wierszy o miłości w kategorii jednej i tej samej miary drażni nieco Leona - ale to z pewnością problem Leona

Wiersze o miłości są potrzebne i należy je pisać może tylko nie koniecznie w sposób prosty i dosłowny . Ufam ze podmiot dyskryminuje tę wspomnianą w poprzednim zdaniu formę pisania o uczuciach . Jeśli tak to Leo tez się pod tym podpisuje .

Żle znoszę w treści tego wiersza naiwne i infantylne stwierdzenia choć rozumiem że taki był właśnie zamiar autora .

Rym - miłości - durności jest okropny i strasznie razi a za samym słowem - durności - nie przepadam .

Wolę cię jednak Sax na poważnie i w nieco innych klimatach .

Z uszanowaniem L.G.

[Sokratex]

a razem z treścią jak dla mnie daje efekt lekko komiczny i ironiczny. Powagi w przekazie raczej nie zauważyłam.

Jak miło, że wreszcie ktoś to zauważył. Seriale, gdzie śmiech statystów pokazuje, w którym momencie trzeba się śmiać, robią swoje

Dziękuję i pozdrawiam.

Dodano -- 25 cze 2012, 12:14 --

Wiersze o miłości są potrzebne i należy je pisać może tylko nie koniecznie w sposób prosty i dosłowny . Ufam ze podmiot dyskryminuje tę wspomnianą w poprzednim zdaniu formę pisania o uczuciach . Jeśli tak to Leo tez się pod tym podpisuje .

Przecież to nie jest w sposób dosłowny. Miłość pokazana od poduszki, kiedy wszyscy widzą tylko blichtr.
Tysiące wierszy o ach i och a ten jako jeden z nielicznych mówi, że miłość spełniona jest wtedy, kiedy urywa się niespodziewanie.
Coś jak chłopiec z anielskim głosem - jeśli nie wykastrować go w odpowiednim momencie...

Nie wiem, czy lubisz słowo durny, ale to stare polskie słowo i nawet nasz największy Wieszcz (może dlatego?) nie wahał się go używać:

• [...]
  Polały się łzy me czyste, rzęsiste
  Na me dzieciństwo sielskie, anielskie,
  Na moją młodość górną i durną,
  Na mój wiek męski, wiek klęski;
  Polały się łzy me czyste, rzęsiste...
  [...]
  

A tak na marginesie - czy tematy dla poezji to tylko szmirowate romansidła, gdzie wszystko dobrze się kończy i ma łąkach bez końca kwitną kwiatki i świeci słoneczko?

Pozdrawiam.

Dodano -- 25 cze 2012, 12:19 --

Wiersze o miłości są potrzebne i należy je pisać może tylko nie koniecznie w sposób prosty i dosłowny . Ufam ze podmiot dyskryminuje tę wspomnianą w poprzednim zdaniu formę pisania o uczuciach . Jeśli tak to Leo tez się pod tym podpisuje .

Żle znoszę w treści tego wiersza naiwne i infantylne stwierdzenia choć rozumiem że taki był właśnie zamiar autora .

Rym - miłości - durności jest okropny i strasznie razi a za samym słowem - durności - nie przepadam .

Piszesz, że wiersz dosłowny, a nie wpadłeś choćby na to, czemu właściwie aż tyle tych ości w tej miłości

I znów następny wiersz, a jakże - o miłOŚCI!
Spotkali się... cóż, gdyby miało być inaczej:
on poznałby drugą, a ona w swej durnOŚCI
z innym te same "rzeczy" robiłaby także.

Ale (na szczęście?) to im przypadła przyjemnOŚĆ
szukania nieba w oczach - znajdowania łóżka.
Efekt? Anioł. I diablik. I szara przyziemnOŚĆ
bo każdą wielką miłość przydusi poduszka.

Dodano -- 25 cze 2012, 17:26 --

Dodano -- 25 cze 2012, 17:32 --

Przyszło mi do głowy, że właściwie to czemu mam się upierać przy ruchomej średniówce, skoro niektórym sprawia tyle kłopotu?
A jako, że jestem świeżo po przepięknym i mądrym komentarzu Glo na temat człowieka i jego hojności wobec innych,
postanowiłem również być szczodry i obdarzyć Dantego i Leo średniówką po siódmej sylabie
"Ościste" rymy zostają a w poście powyżej zdradziłem dlaczego. Ba, zrezygnuję nawet z "durności",
żeby czyichś uczyć religijnych wobec kochanej kobiety nie urazić.
W zamian, Dante i Leo macie przez tydzień klikać
na Pajacyka na stronie http://www.pah.org.pl/nasze-dzialania/8/pajacyk dokarmiając głodne dzieci,
a na dowód przedstawiać zrzut ekranu

• I znów kolejny sonet o wielkiej miłości!
  Spotkali się... cóż, gdyby miało być inaczej,
  to on - poznałby drugą, ona w swej ufności
  z innym te same "rzeczy" robiłaby - także.
  
  Jednak to im (na szczęście?) przypadła przyjemność
  szukania nieba w oczach - znajdowania łóżka.
  Efekt? Anioł. I diablik. I szara przyziemność,
  bo każdą wielką miłość przydusi poduszka.
  
  Szkoda, że to nie wojna: byłoby ciut wrażeń,
  ludzie by wspominali, wiersz byłby ciekawszy,
  gdyby w ramionach płonąc zmarli w środku marzeń.
  
  Tym razem los (niestety!) był dla nich łaskawy
  i po dwudziestu latach nie ma o czym pisać -
  tyle, że koniec wiersza i koniec ich wzdychań.
  
  

I co? Też fajnie wyszło, nie? A razem z tymi ośćmi niemal genialnie

[skaranie boskie]

Treść całkiem do rzeczy, nawet jeśli trochę seksistowska.
Rymy bym odpuścił, z uwagi na satyryczny wydźwięk całości. Dobrze byłoby może, gdyby były bardziej jednolite. Mieszasz bowiem zdecydowanie satyryczne rymy gramatyczne z całkiem udanymi asonansami.
Reszta jednak idzie jak po kocich łbach i twoje uzasadnienie, Autorze, że zastosowałeś naprzemienną średniówkę, mocno się chwieje, zwłaszcza w oparciu o spostrzeżenie Dantego, objawiające zastosowanie jej również po siódmej sylabie.
Znając Ciebie od pewnego czasu, odpuszczę sobie namawianie do poprawek.
I zaproszę na

[Sokratex]

Treść całkiem do rzeczy, nawet jeśli trochę seksistowska.
Rymy bym odpuścił, z uwagi na satyryczny wydźwięk całości. Dobrze byłoby może, gdyby były bardziej jednolite. Mieszasz bowiem zdecydowanie satyryczne rymy gramatyczne z całkiem udanymi asonansami.
Reszta jednak idzie jak po kocich łbach i twoje uzasadnienie, Autorze, że zastosowałeś naprzemienną średniówkę, mocno się chwieje, zwłaszcza w oparciu o spostrzeżenie Dantego, objawiające zastosowanie jej również po siódmej sylabie.
Znając Ciebie od pewnego czasu, odpuszczę sobie namawianie do poprawek.
I zaproszę na

Przecież ugiąłem się i zrobiłem wersję ze średniówką? Nawet "durność" wymieniłem bo jak widać,
niektórym kojarzy się z imbecylem i czymś obraźliwym, tymczasem jest to inaczej: "naiwność"
Ale rymów z ościami nie mogę zmienić, bo są rodzajem swoistej metafory.
Niech jedna osoba na tysiąc załapie po co są te ości, a będę pełen radOŚCI
Równie dobrze można mi zarzucić, że "żałoś" pisze się "żałość" a "czułoś" - "czułość",
a tymczasem ja w poniższym wierszu odchodzę od gramatyki, tak jak wcześniej w sonecie
uparłem się na "ościste rymy", żeby dopełniały treść:

• piosenka o Łosiach
  
  Może wśród tłumu, lecz sam, przyjacielu
  będziesz w ostatnie swoje dni?
  I tylko chmury (jeśli chmury)
  w źrenicach cienie zamkną ci.
  
  I tylko wieczór, jeśli wieczór
  i wiatr przez drogę - jeśli wiatr,
  a może nawet, jeśli wiosna,
  zaszumi cicho w dali sad.
  
  Może mieć będziesz, przyjacielu
  szczęście i spadnie nocą deszcz,
  a w deszczu stado łosi wbiegnie
  za nieruchome trawy rzęs:
  
  miŁoś, czuŁoś, dbaŁoś, staŁoś
  maŁoś, podŁoś, zŁoś i żaŁoś
  
  Może samotne, wśród nas, przyjacielu
  będą ostatnie twoje dni,
  i tylko łosie, mokre łosie
  przybiegną myśli zdeptać ci.
  
  Ostatni wieczór, jeśli wieczór
  i wiatr przez drogę (jeśli wiatr),
  jeżeli wówczas choćby zima -
  słuchaj, jak w dali szumi sad:
  
  maŁoś, podŁoś, zŁoś i żaŁoś
  miŁoś, czuŁoś, dbaŁoś, staŁoś
  
  
  

Pozdrawiam i dziękuję za piwo

[Julka]

Z dedykacją dla sokratexsa


Wyciągam z podziemia ,,Niech się stanie ziemia'',
bo nie mogą zdzierżyć Twoich sonecików,
znam kilka gatunków, ale ty je zmieniasz,
używasz dziwacznych nieznajomych trików.

Dlaczego, czy to coś nowego?

[Dante]

A fe? Marudzisz, Dante W swoich wierszach raczej nie poruszasz jakichś ważkich tematów,
są też rymowane kiepsko, bez owego wewnętrznego rytmu który właściwy jest nie tylko dobrym
wierszom białym, ale zwłaszcza rymowanym. Ot, kłania się gimnazjalistka w szkolnym uniformie
i klepu klepu klepie wierszyk. Choćby był na 10 stron to na końcu rytm będzie taki sam jak na początku.

Hm, Sokratexie, format "twórcy" poznaje się po tym, jak reaguje na krytykę.
"Twórcy" miernego formatu za główna linię obrony swego "dzieła" przyjmują podważenie kompetencji tego, który ośmielił się ich skrytykować. Nie zamierzam wdawać się w tego rodzaju niziutką polemikę.
Muszę jedynie zwrócić Twą cenną uwagę, że stwierdzenie o dyskryminacji kobiet było użyte wyraźnie żartobliwie, co dodatkowo podkreśliłem odpowiednim emotkiem. Albo więc z Twoją bystrością w rozumieniu czytanego tekstu jest lekko nie w porządku, albo celowo to pominąłeś, gdyż nie pasowało Ci do koncepcji polemiki.

Aby jednak w jakimś przynajmniej stopniu naprawić swoją "gafę", obiecuje pochwalić z zachwytem następny Twój wiersz ( jak tylko będę miał czas).

życzę dużo zdrowia

AD

[P.A.R.]

wprost genialnie...

[Dante]

wprost genialnie...

To o Autorze ?

wprost genialnie...

czy o mnie