Poranek

[Mirek]

Poranek


pomalował przejrzystość
zielonym chłodem

na grządkach szepty
pogubionej modlitwy pośród
rzodkiewki i kopru

Ojcze nasz ...

zielono żółty ptak
rozsypał garść kryształowych kulek
potoczyły się ścieżką
w znieruchomienie a pod płotem
słońce całuje maki

dzień dobry

[Alek Osiński]

początkowy dwuwers wydaje mi się wtrącony trochę na siłę...
ale później podoba mi się

[Marcin Sztelak]

Faktycznie ten dwuwers raczej zbędny, Ojcze nasz... właśnie umieściłbym na początku.

Pozdrawiam.

[Mirek]

teraz chyba bardziej

[triste]

jak dobrze wstać skoro świt, podoba się, pozdrawiam

[Gloinnen]

Podoba mi się ten opis poranka. Doskonale pasuje do Twojego podpisu. Prawdziwa poezja dnia codziennego, umiejętność dostrzegania piękna w rzeczach drobnych, zwyczajnych.

słońce całuje maki

Ale tu się wkradła odrobina poetyckiego kiczu. "słońce całuje..." Jestem na nie. Psuje pozytywne wrażenie, jakie wywołuje całość.

Pozdrawiam,


Glo.

[Marta Półtorak]

kicz to tez forma sztuki ! Ważne, by nie było tandety a tu jej nie ma !

[Gloinnen]

Zastanawiam się też, jak ptak mógł rozsypać garść czegoś...

A' propos kiczu i tandety - hmmm... lepiej jednak unikać odpustowych klimatów.

[jaga]

pomalował przejrzystość
zielonym chłodem -

[Mirek]

Ale tu się wkradła odrobina poetyckiego kiczu. "słońce całuje..."

hm ... znamy się czas jakiś i chyba przewidziałem Twoją reakcję na te maki ... muszę podumać bo strasznie chciałbym je umieścić w wierszu

jak dobrze wstać skoro świt

http://www.youtube.com/watch?v=UYmjcRJeaxs

pomalował przejrzystość
zielonym chłodem -