Ars poetica vs Ars amandi

[Gloinnen]

Dziś o miłości, proszę Państwa,
należy - z przymrużeniem oka,
żeby w całokształt się nie wkradła
żadna zużyta metafora.

Bo o miłości wszak najlepiej
z ironią; komizm to podstawa.
Zrezygnuj z wzlotów i uniesień,
raczej nie wzruszaj, lecz zabawiaj.

Publika woli rymowanki,
gwoli uciechy; nic na serio.
Oskub więc wersy z egzaltacji,
kpinę przeplataj kokieterią.

Romantyzm dawno wyszedł z mody!
- krzyczy nadęta brać krytyków.
Autorze, bądźże teraz mądry,
skoro kaganiec masz na pysku!

A miłość swoje wie - i tyle.
Przewrotnie gwiżdże na kunszt słowa.
Nieważne przecież - jak opiszesz
jej parametry w pięknych strofach.

Zawstydzić jeszcze możesz wszystkich,
gdy zwykłe "kocham" w szept zaklęte
- na złość rygorom poetyki -
stanie się najpiękniejszym wierszem.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

I mamy dowód że można ciekawie na każdy temat zwłaszcza że tutaj nie sposób odmówić treści racji .
Racja ta jednak brzmi poetycznie a słowa są zestawione z dużą starannością .
Biorąc obie te rzeczy pod uwagę - wiersz spodobał się Leonowi i jest on rad z poczytania .

Z ukłonem L.G.

[skaranie boskie]

To wiersz z pogranicza radosnej twórczości i chętnie czytałbym go właśnie tam.
Czyżbyś miała podobne do Semiramidy zdanie na temat działu "Radosna twórczość"?

[Gloinnen]

Nie mam żadnych animozji, jeżeli chodzi o dział z Radosną Twórczością. Kiedy napiszę tekst w celach absolutnie rozrywkowych, nie będę miała żadnych oporów przed publikacją w tym dziale. Tym niemniej jednak powyższy utwór, biorąc pod uwagę jego przesłanie, nie jest tak do końca prześmiewczy, wręcz przeciwnie, to krytyka prześmiewczej konwencji w pisaniu.



Glo.

[skaranie boskie]

A mnie bardziej bawi, niż rozczula,

[JSK]

A mnie się wierszyk prześmiewczo-kpiarski podoba, zwłaszcza, że znam większy wycinek twórczości Glo. Bardzo zatem szanuję (nawet z wyróżnieniem) tych piszących, którzy potrafią być różnorodni i oprócz wierszy pełnych treści na tzw, wysokim "c", potrafią zabawić lekką miniaturką, frymuśnym tekstem itp.
Zauważam wśród wielu (bardzo wielu) piszących, nadęcie, powagę, przeżywanie świata i sytuacji o których piszący (to często z tekstu nawet wynika) pojęcia nie ma.
Wiersz bardziej radosny, lekki, jawi się jako niegodzien piedestałów, ujma na honorze piszącego, czy coś w tym rodzaju.
Wielu wydaje się, że dobra poezja, to teksty pełne zawiłości, rozbudowanych konstrukcji (najczęściej nieczytelnych), wydumanych metafor. A moim zdaniem wręcz odwrotnie.
Przykładów dawał nie będę, ale można zauważyć w wielu wybitnych wierszach piękno użytego słowa idącą w parze z czytelnością.

Nie bójmy się pisać wesoło, normalnie o rzeczach normalnych, prześmiewczo - o zadęciach.

Pozdrawiam Autorkę
i pozostałych dyskutantów

[Sede Vacante]

JSK - brawo za podejście do poezji!
Zaimponowałeś mi, bo o tym "się głośno nie mówi", że czasem jak się coś czyta, to się człowiek za głowę łapie, nie wiedząc co do czego, ale skoro tajemnicze, to musi być dobre
Nie robię offtopu, ale zgadzam się z każdym twoim słowem.

[j.m.wawrzyn]

Jak długo jeszcze chcesz cierpieć Glo?
"...Romantyzm dawno wyszedł z mody...A miłość swoje wie i tyle..."
i to na tyle

[Gloinnen]

Zgadzam się w zupełności z Wami!
Kiedyś na jakimś portalu wkleiłam właśnie jeden z moich mniej poważnych tekstów i doczekałam się bardzo złośliwych komentarzy, że w ogóle pisanie takich rymowanek nie ma sensu, a jak ktoś musi koniecznie się odstresować i odpocząć od Wielkiej Poezji Z Wyżyn Parnasu to powinien robić to do szuflady.
Uważam, że są różne rodzaje pisania i każdy z nich ma swoje miejsce w literaturze. Wszystko zależy od celu, jaki przyświeca autorowi. Już zresztą ludzie Oświecenia postulowali zasadę "uczyć bawiąc". Myślę, że czasami krótka, cięta i mocna satyra potrafi zrobić większe wrażenie i bardziej przemówić do wrażliwości, wstrząsnąć odbiorcą, niż rzewny, patetyczny, śmiertelnie poważny utwór.
Piszę to z tym większym przekonaniem, że kiedyś sama uważałam twórczość humorystyczną i lekką za coś gorszego, ale na szczęście z tego podejścia wyrosłam.
Jedyną wytyczną powinno być - to, co robisz, rób dobrze. Co w wypadku satyrycznych utworów jest bardzo trudne. Zdecydowanie trudniejsze niż napisanie wiersza na serio.
Dlatego też bronię działu z Radosną Twórczością, w którym są dobre i złe teksty, jak w każdym, ale na pewno o ich jakości nie decyduje ich prześmiewczy, ludyczny charakter.

j.m.wawrzyn - przecież te słowa o romantyzmie są przytoczone "ironicznie"!

Dziękuję wszystkim za czytanie i komentarze.


Glo.

[Dante]

Napisać coś lekko, dowcipnie, z humorem, a jednocześnie w tej lekkiej formie przemycić ważne treści, to o wiele trudniejsze niż nagryzmolić dęte wierszydło, którego 90 % czytelników nie rozumie, a pozostałe 10 % morduje wikipedia, aby coś skumać.
Przykładów takiej nowoczesnej "poezji" nie brakuje, nawet na tym forum, stąd bije brawo Autorce za odwagę i umiejętne przypomnienie, że ważniejsze są uczucia, niż zasady, nakazy i zakazy piewców nowoczesnej poezji.


AD