Stan zawieszenia

[Gloinnen]

Byłam. Byłaś.
Przepraszam.
Nie to miejsce i nie ten czas.
Już nie - pośród.
Znikanie,
wypad poza wygodny świat.

Czekasz. Chociaż
tak cicho.
Nieskończoność kolejnych kar.
Nie ma. Tylko
cieśniny
przez ściśniętą pokornie krtań.



____________________
Glo.

[Sede Vacante]

A cóż to za łoże madejowe u ciebie? Dużo cierpienia, oj, dużo.
Czyta się...wiarygodnie, jeśli mogę tak to określić. Czyli z delikatnym przymrużeniem oczu, jakby patrzyło się na okropny film. Okropny, bo drastyczny.
Cierpienie, aż kipi.

[semiramida]

Mogłam napisać ten wiersz. Ale nie napisałam. Ty zrobiłaś to pierwsza. Dziękuję i zostawiam podziw oraz pozdrowienia z Wiszących Ogrodów:))) semi

[jacek placek]

Nie wiem czym się tu zachwycać.
To kiepska rymowanka jest.
Nie wiadomo o co w niej chodzi, chyba chcesz na siłe stworzyć jakieś cierpiętnictwo. Ale z tekstu nic nie wynika. Nie ma w nim żadnekj akcji,nie ma puenty, nic nie porywa. Ot kilka słów do rymu. Musisz chyba jeszcze sporo ćwiczyć...

[Gloinnen]

Sede, dziękuję.

Miałam nadzieję na pomyślne zakończenie pewnej bardzo przykrej dla mnie sprawy, no ale... Wiadomo, life is life.

Stąd wiersz. Trudno mi ocenić, czy udany, czy nie. To jeden z tych, co powstają dlatego, że

czasem człowiek musi
inaczej się udusi
/...

Semi - czyżby jakieś, mimo wszystko, pokrewieństwo dusz?

Jacku, nikomu nie życzę, aby kiedykolwiek zrodziła się w nim wewnętrzna potrzeba napisania takiego wiersza.

Pozdrawiam wszystkich,


Glo.

[skaranie boskie]

Mam dziwne wrażenie, że wiersz traktuje o pewnym, specyficznym pojęciu życia, istnienia w ludzkim ciele. I szedłbym tą drogą, gdybym nie znał ortodoksyjnych poglądów Autorki. Ale je znam, nie mogę więc przyjmować samonasuwającej się interpretacji.
A skoro nie mogę jak chcę, muszę chcieć jak mogę. I z tej perspektywy jestem bliski przychylenia się do opinii Jacka Placka. Ot, taki lajf.
Nie wiem, to może być dobry wiersz i beznadziejna rymowanka zarazem.
Без пол литра не розберьёш!

[Gloinnen]

Mam dziwne wrażenie, że wiersz traktuje o pewnym, specyficznym pojęciu życia, istnienia w ludzkim ciele.

Bo traktuje. Nie chcę dawać interpretacji dla kolejnych czytających. To co nas spotyka w życiu, nie dzieje się przypadkiem. Mogłoby się wydawać, że ciąg przyczynowo-skutowy dotyczy "tu i teraz", a wcale tak nie musi być. Wydarzenia, jakie stają się naszym udziałem, mogą być ze sobą powiązane w wielu różnych wymiarach. A czas przecież nie jest linearny. Tobie akurat nie muszę tego tłumaczyć.
A w powyższe tło może wpisywać się pewna osobista historia, konkretna, osadzona w realiach, której niesprawiedliwość, szaleństwo na razie pozostają niezrozumiałe dla peelki.

Pozdrawiam,


Glo.

[skaranie boskie]

No i to mi wystarczy.
Chylę czoła widząc, że potrafiłaś pozostawić osobiste spojrzenie poza wierszem.

[semiramida]

Jacku, wczytaj się w ten wiersz... Pamiętasz? A ona jakby o tym samym:))) s.

[Ewa Włodek]

u licha, Glo! Jakbym czytała o stanie "bardo" w buddyźmie! Też duch krąży między kolejnymi wcieleniami, jakby w zawieszeniu, przechodząc przez kolejne stadia oczyszczenia, zanim osiągnie doskonałość. I są to - podobnież - stany upiorne!
No, to peelka musiała przejść przez jakiś "piekielny krąg", skoro czuje to, o czym pisze. Jakaś trauma - ewidentnie. Mocno "opowiedziana" - może dlatego mocno, że oszczędnym słowem...W moim guście...


Pozdróweczki ciepłe...
Ewa