Raz jeszcze

[atoja]

Pójdźmy raz jeszcze drogą pylistą
może znajdziemy to uroczysko
a w nim odbicia słów narodzonych
na samym dnie i tamten płomień.

Gdzie pieśń wędrowca szumiały sosny,
rude latawce w locie radosnym
strącały prosto pod nogi szyszki
i gdzie brązowe rosły prawdziwki.

Pragniesz nasycić oczy obrazem
baśni dzieciństwa, kiedy szałasem
był dąb rosnący nad brzegiem rzeki
a wśród gęstwiny mieszkały skrzaty.

I wypatrujesz ptaka rajskiego
który nadleciał z kraju Azteków
by uwić gniazdo w lichej przystani.
Pochylasz głowę i wszystko na nic.

Twój sen się prześnił, zostawił bliznę
pod obojczykiem, która nie zniknie.
Drąży jak kropla i szarpie brzegi,
wrzuć do niej kamień zobaczysz kręgi.

Pójdźmy raz jeszcze tą ścieżką śliską,
popatrz, zakwitło już wrzosowisko
i brzoza szumi cichym szelestem
nim zgubię liście nie odchodź jeszcze.


2012

[Ewa Włodek]

pójdźmy raz jeszcze ścieżyną śliską tak by mi się lepiej czytało, bo wtedy "wypada" jedno "to"...

gdzieś na dnie samym i tamten płomień - tak masz pełną "dziesiatkę", jak w całym wierszu...

i wypatrujesz ptaka rajskiego - wprawdzie z inwersja, ale pełniejszy rym do "Azteków"...

pochylasz głowę i wszystko na nic - jakoś mi się rytmiczniej czyta...

pod obojczykiem, która nie zniknie - chyba pełniejszy rym do "bliznę"...

Wiersz do mnie przemówił, Atojo, chociaż czytam dwie pierwsze i dwie ostatnie strofy jako całość. Dla mnie - wystarczą, ale ja lubię krótkie słowa...I nie gniewaj się, że Ci zaproponowałam zmiany, nie musisz sobie tych propozycji przybierać do "serca"...


pozdrowienka liczne posyłam..
Ewa

[atoja]

Hej Ewo
dziękuję za wnikliwe spojrzenie, prawiłam...nico po swojemu

[Sokratex]

Pójdźmy raz jeszcze drogą pylistą
może znajdziemy to uroczysko
a w nim odbicia słów narodzonych
na samym dnie i tamten płomień.

Fajne. Zamiast komentarza, podzielę się klimatem jaki mnie ogarnął:

http://bit.ly/Qo0eh2

[atoja]

Pójdźmy raz jeszcze drogą pylistą
może znajdziemy to uroczysko
a w nim odbicia słów narodzonych
na samym dnie i tamten płomień.

Fajne. Zamiast komentarza, podzielę się klimatem jaki mnie ogarnął:

http://bit.ly/Qo0eh2

Dzięki
Ciekawy utwór ... jakby o mrocznej tajemnicy Elizabeth

[semiramida]

Galimatias w rymach. Ale nastrój jest:))) semi.

[skaranie boskie]

W siódmym wersie zgubiłaś literkę.
Dopisz ją sobie.
Strofa zacytowana przez Sokratexa najlepsza.
Reszta już trochę gorsza. Nie sposób odmówić klimatyczności, ale jakoś zbyt szorstko mi się czyta, jak na taki klimat właśnie.

[atoja]

Dziękuję spostrzegawczej Małpce
A bo to taki wierszyk z szorstką blizną

[Leon Gutner]

Mam przyjemność obcować z wierszem po raz drugi i po raz drugi - to czysta przyjemność .

Z uszanowaniem L.G.

[P.A.R.]

Pójdźmy raz jeszcze tą ścieżką śliską
kiedy zakwitło już wrzosowisko
i brzoza szumi cichym szelestem
nim zgubi liście przytul mnie jeszcze

co nieco bym pozmieniał
ale to już nie byłaby Atoja...