ode mnie do mnie

[Gloinnen]

Świat opustoszał. Pod łóżkiem,
bezludne przedmieście, zmieści się w dłoni.
Haloperidol leczy upokorzenia,
dociskamy karki do blaszanego
parapetu, na zmianę,
przyjdź i uwierz.

Kobieto. Rozwidlona gałązko. Śpij, gdy nic nie jest
jeszcze pewne. Kamienne owoce, dźwigam
przez podziemia; wyciszasz oddech
jednym ruchem ręki. Noc oddzieliłaś
od okien własnym ciałem.

Zwierzęta bieleją w snach, owijam w płótno
głowy. Zmysłów używam jedynie w celach
poznawczych. W ustach otwierają się
labirynty. Zatopione.

Najtrudniej po prostu iść dalej



____________________
Glo.