wrzeszczeć pod mostem

[Miladora]

w dni opleciony jak trującym bluszczem
ledwo przy nodze wlecze się kaleki
odwraca dłonie by nocy naprzeciw
wyjść i ją wstrzymać zanim się rozpłynie
lecz w zagubieniach chwile coraz dłuższe
i coraz bardziej spiętrzone w lawinę

wszystkie pociągi dawno już odeszły
zniknęły miejsca gdzie mógłby pojechać
nie widząc siebie nie słyszy nic w szeptach
które się zewsząd zerwały do krzyku
i tylko w pustce powtarzane gesty
więdną na popiel wędrując donikąd

wydłuża ręce i okręca szyję
wokół latarni – w rączce parasola
szuka uchwytu zanim ktoś zawoła
deszcz go roztopi na płytach chodnika
i wsiąknie w szarość pozostając w tyle
bez odpowiedzi skoro nie ma pytań

[Nicol]

Ciekawie sie zrobiło choć ostatni wers zapowiadał się mocniejszym akcentem ...

[Ewa Włodek]

most - takie dziwne, wielofunkcyjne - rzeknę - ustrojstwo, co to spina dwa brzegi, ale też - symbolizuje komunbikację między tym i tamtym światem. W Twoim wierszu, Mila, coś mi się ten symbol nieodparcie nasuwa...No i się zamyśliłam, czytajac...

Pozdrawiam ciepło, cieszę się, że jesteś...
Ewa

[semiramida]

Cudowności:))) szkoda, że rzadko Cię widuję, bo już jestem Twoją wierną czytelniczką:))) semi.

[Miladora]

choć ostatni wers zapowiadał się mocniejszym akcentem ...

To opadająca tonacja, Nicolku.

Ewuńka - sporo rzeczy można pod to podłożyć, w zależności od tego, co się czuje.

szkoda, że rzadko Cię widuję

Może nie byłoby Ci aż tak szkoda, gdybym nadal miała tyle czasu na techniczne wiwisekcje wierszy.

Dzięki, Dziewczyny
I miłego dnia...

[Gloinnen]

Miluniu, nawet nie wiesz, jak nam brakuje tych wiwisekcji!

Jeśli chodzi o wiersz - to cóż ja mogę... Świetny!

Pozdrawiam,


Glo.

[atoja]

Wreszcie pojawiła się...w innej odsłonie nasza Mila
i to jak bardzo ciekawej

[Zola111]

Nie masz pojęcia, jak podziwiam!

Mniam, mniam!

Buziaki, ukłony, i co tam jeszcze. O, wiem!

[Leon Gutner]

wydłuża ręce i okręca szyję
wokół latarni – w rączce parasola
szuka uchwytu zanim ktoś zawoła
deszcz go roztopi na płytach chodnika
i wsiąknie w szarość pozostając w tyle
bez odpowiedzi skoro nie ma pytań

Smaczne - najbardziej smakuje z całości choć niejako uzupełnia jej przedni smak .

Z ukłonem L.G.

[skaranie boskie]

O! Mila coś napisała.
I to coś fajnego w dodatku.
Za tak rzadkiego gościa, nie sposób nie wznieść
Za wiersz tym bardziej.