† † †

[Sokratex]

• Przyszedł wieczór
  i szumiał bzem w uchu,
  potem księżyc mgły wrzucał do wody.
  Jak ich miałam wyprosić mamusiu,
  gdy miłości nie
  dałaś mi dosyć.
  
  Ścienny zegar przeciągnął się, zastygł
  w listkach drzew na tapecie. Cofnął czas...
  gdy sięgałam snem w jasne zaświaty
  srebrna klamka zapadła,
  choć klucz w drzwiach.
  
  Obudziłam się a ciebie nie ma,
  łuna chmury o horyzont ostrzy...
  Pokłoniłam się niebu, niedzielna
  i znalazłam cię
  w kropelce rosy.
  
  
  http://www.youtube.com/watch?v=Ny4izkgn ... ata_player
  
  
  
  
  

[Miladora]

Wiem, że się będziesz buntował, Sokratesku, tym niemniej zetnę Ci brak zestroju akcentowego w drugiej zwrotce.

- w listkach drzew na tapecie, cofnął czas. - niestety wychodzi "cofnąłczas".
I:
- choć klucz w drzwiach. - powyższe wymusza akcent "kluczwdrzwiach".

Wprowadzasz pierwszą zwrotką w ładny rytm i dlatego ta niespodziewana zmiana stanowi spory dysonans.
Akcenty by się zgadzały, gdybyś zmienił szyk (czas cofnął), a co za tym idzie - rymy.

No i trzecia zwrotka też ma inny rytm - mniejszą ilość zgłosek w wersach w porównaniu do pierwszej.
Ale nie mam nic przeciwko takim zabiegom, o ile nie powodują zwichnięcie kostki.

To tak na szybko i na razie

[Sokratex]

Poprawiłem drugą strofkę. Trzy kropki po czasie symbolizują coś, co się urywa, choć bez nich też to słychać, jak słusznie zauważyłaś :-) Tyle, że próbowałaś znaleźć rozwiązanie przed, a nie po (powiedzmy wydłużając wers w domyśle:
czas...y, czas mi itp.)

Tradycyjny zapis, powiedzmy taki, absolutnie nie wchodzi w rachubę:


Ścienny zegar przeciągnął się, zastygł,
cofnął czas w listkach drzew na tapecie.
Gdy sięgałam snem w jasne zaświaty,
srebrna klamka zapadła w powiece.


Niby mówi to samo, ale czas płynie sobie równiutko, jakby nic się nie stało. Może są ludzie, którzy kiedy samochód wpadnie na drzewo, śpiewają: "Nic się nie stało, kierowco nic się nie stało..." :-)
Ale większości przyśpiesza wtedy puls, a niektórym zamiera na zawsze.

Dlatego każda z tych strof napisana jest innym rymem, rytmem i inaczej wyrażonymi przerzutniami.
Wiem, że to karkołomne, ale czy takie leśmianizmy też nie były swojego czasu karkołomne? Nawet i teraz, bo przecież nie wszyscy - choćby poetom wydawałoby się to niemożliwe - biorą je za dobrą monetę i gdyby powiedzieć w sklepie do kasjerki "bóloproszki przedproszę - uśmiertelniony tym-czasem" to nieco by się zdziwiła :-)
A nie takie pierdoły wypisują poeci, dlaczego zatem w ramach podobnej dowolności rytm nie może płynąć równie niekonwencjonalnie?
Zwłaszcza, kiedy podkreśla treść, więc podobnie jak w przypadku neologizmów ma swoje uzasadnienie.

Znad rannej kawy, już niemal po-zdrawiam :-)
(czy normalny człowiek tak mówi dwuznacznie?)

Dodano -- 01 sie 2012, 6:25 --

A może, żeby było jeszcze wyraźniej, klucz dać dodatkowo dużymi literami?


Ścienny zegar przeciągnął się, zastygł
w listkach drzew na tapecie. Cofał czas...
gdy sięgałam snem w jasne zaświaty
srebrna klamka zapadła,
choć KLUCZ w drzwiach.


Teraz już chyba jest zaakcentowany naprawdę wyraziście.
Powiedzmy, jest to opis nocy i księżyca: widać go bo ciągle jest słońce (KLUCZ) choć go nie widać :-)

[Ewa Włodek]

peel wzdycha do matki, która odeszła za wcześnie? Do mnie - przemówił, Sox...Lirycznie, smutno...


Pozdrowieńka ciepłe posyłam...
Ewa

[e_14scie]

w listkach drzew na tapecie.Cofnął czas...

prosi się dla dobra rytmu o inwersję - czas cofnął

łuna chmury o horyzont ostrzy...

znowu wypada z rytmu Sokratexie

w kropelce rosy.

akcent pada na o.

Reszty bym się nie czepiała, bo ma swój rytm mimo niekonsekwencji akcentowej.

Podoba mi się

[Leon Gutner]

Akcenty pominę co by się nie powtarzać .
Instrukcję też bo wolę wiersz odebrać po swojemu .
A po mojemu ....z upodobaniem bo spodobał mi się ten nastrój .

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Uwagi przedmówczyń słuszne.
Ten wiersz zasługuje na dokładniejszy rytm.
Małpie się podoba, ale wspomniane wyżej momenty zgrzytają, jak piasek w trybach.
Poprawiłbym dla dobra poezji.

[Zola111]

Sokratexie,

a ja sobie znalazłam piękną "niedzielną" (ech, też używam w tym znaczeniu), skargę dziewczynki, wylęknionej z powodu odejścia matki. Kazałeś mi się wrócić do Lenartowicza (o którym też piszę). A ten "cofnąłczas" jest rzeczywiście nietradycyjny.
Czytelnik nie pamięta już, co to transakcentacja. Nie dziw się.

Wiersz chwalę, bo dobry jest.

Pozdrawiam,