tryptyk – zima

[Miladora]

w piersi zmrożona bryła złudzeń
wyschnięte zioła kurz zamieszkał
dni wloką noce – żyję z trudem

nie mogę w sobie znaleźć miejsca

zwietrzały w winie posmak lata
zarasta pleśnią gubiąc pamięć
spłynęła rzeka – już nie wraca

jak można uciec z siebie samej

pozamykane ścieżki – w dali
horyzont kapie znów szkarłatem
krew z bielą śniegu zachód spalił

na popiół – jeszcze wciąż coś tracę

co czasem przemknie kątem oka
w odprysku szyby na obrazie
nie – już nie chodzę tak po nocach

wśród pustych ścian – i żadne twarze

nie wyświetlają w mózgu pytań
odwracam głowę – skryty w głębi
ślad został tylko bez odbicia

blednący z każdym pulsem tętnic

okienny pejzaż straszy czernią
w ciszy pokoju drży wskazówka
gubiąc sekundy – nie napełnią

zimowe chwile – głodne usta

[coobus]

Trzecia część tryptyku ( w kolejnośći czytania) i tym razem trzy różyczki , w pełni zasłużone. Chyba jako całość ten tryptyk staje się dziełem. Pozostaje wiosna, która sama w sobie jest czwartą różyczką, tylko nie wiem czy zmieści sie jako czwarta w tryptyku. Koniecznie musi mieć rumieńce na twarzy i sukienkę w kwiatki. Jeśli się odnajdzie. Dziękuję za potrójne wrażenia

[Miladora]

Pozostaje wiosna,

Wiosna to już inna bajka, Kubusiu.
Bardziej optymistyczna.

Dziękuję, że starczyło Ci cierpliwości na cały tryptyk.
I za różyczki.

Dobrego z podwójnym buziakiem i lampką wina

[Leon Gutner]

Dopełniłaś całość doskonale .
Chylę czoła przed tym cyklem .
Zaskoczył mnie , i sprawił olbrzymią radość w odczycie .

Z podziwem L.G.

[skaranie boskie]

Początkowo miałem nieciekawe wrażenie.
Już chciałem powiedzieć, że Miladora nie wytrzymała tempa i ostatnią część napisała już jakby na siłę. Jakże mylne to jednak było wrażenie. Po chwili zastanowienia pojąłem w czym rzecz. Przecież to zima. Pora obumierania tego, co żywe. Świat pokryty białym, jednostajnym całunem... I właściwie zbędne słowa. To jest majstersztyk!
Będę zachwycony czytając "tryptyk" w antologii.

[Miladora]

Zaskoczył mnie

Nie jest łatwo Cię zaskoczyć, tym bardziej mi miło, Leonku.

Przecież to zima. Pora obumierania tego, co żywe.

Masz rację, Skaraniek. Obumierania uczuć i wspomnień także - czasem w samoobronie.
Ale żebyś nie domniemywał niczego, to przyznam, że to fikcja literacka.

Dziękuję, panowie, za dobre przyjęcie tej historii.

Buźki

[jacek placek]

Przeczytałem wszystkie 3 i nie wiem co napisać bo mi się tak jakoś smutno i wesoło naraz zrobiło. Jakbym zakwitał w środku lata, moknął w jesiennych ulewach i zamarzał w zimowych zawiejach. Skąd Ty bierzesz takie wspaniałe wiersze? Ja idę się powiesić bo co ja tu robię jak tu sami wielcy poeci piszą? Miladora jesteś na prawdę wielką poetką.

[skaranie boskie]

Dziękuję, panowie, za dobre przyjęcie tej historii.

Gdybym był panią umarłbym ze wstydu.
Kto to słyszał, żeby tylko panowie zainteresowali się taką Poezją!

[Miladora]

Dzięki, Jacku-Placku - ale nie przesadzaj.
Ja dopiero od trzech lat piszę wiersze.

Skarańku - "panowie" dlatego, że odpowiadałam na komentarz Leonka i Twój.
Miałam do Ciebie "pani" mówić?

Dobrego dnia wszystkim

[semiramida]

Utrzymałaś kunszt do samego końca:))) Miladora wielką poetką jest:))) semi.