rozważnie

[Jabrzemski]

idź na stronę
dwa trzy cztery palce
zanurzone

pójdę dojdę będę
w walce
na rozkaz piechota morska
tonie

postać obarczona błędem
nie popada w atonię
popadia przed popem w skłonie
prosi uwierz bierz mnie
jak zwierzę julię na balkonie
z maszkaronem
rodeo

romeo
wstąpił na działo
umowa o niechciane dzieło
tyle się widziało nie chciało spłynęło
w odmęt

weź w ręce godne
choćby przez spodnie
pochwyć daleko od trasy od szosy
od pochwy
mlecz pokrył tarasy melasą
złotem
na wieczność miecz obosieczny
ciecz

leży pokotem
ciało stałe nietrwałe
słowo lotne bezpieczne
jak gaz bojowy
pływa

ryba
psuje się od głowy
dogorywa
w spazmach ektoplazma
wspaniale obraca się talerz
czuj duch

nie czuję nóg
kocham
się na prochach

[Marcin Sztelak]

Oprócz tego co napisałem pod poprzednim wierszem tu dochodzą kiepskie rymy - i to nie jest wiersz biały skoro rymowanka...

Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Traktuję ten wiersz jako surrealistyczną groteskę, skomponowaną na zasadzie gry swobodnych skojarzeń, właśnie "pod rym". Jeżeli nie będę na siłę doszukiwać się sensu, mogę po prostu uznać, że to rodzaj intelektualnej używki, lunapark dla wyobraźni.
Bez interpretacji.

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

Skojarzenia są byc może wolne, a nawet dowolne, ale coś mi podpowiada, że rządzi nimi
zasada atonii, coś jak mimowolna kurczliwośc słów-mięśni, które powoli przestają uzmysławiac
sobie pelnioną rolę, bardzo interesujący zabieg. Wydobywa naturalną melodię języka. Pomysł z romeo-rodeo
przypomniał mi jeden stary kawałek, którego idea, jak mi się wydaje, zasadza się na trochę podobnym zamyśle...

http://www.youtube.com/watch?v=OgFQbphdq4s

Pozdrawiam

[Sede Vacante]

Niezbyt ciekawy jak dla mnie, poza tym dość średniej jakości rymowanka.
Czy autor nie zechce przenieść do działu rymowanych?

[witek kiejrys]

poezja uprawiana przez Jarka, to rodzaj intelektualnej zabawy. oczywiście z tekstem, przesłaniem i puentą. często podane w nieco sarkastycznym tonie. to trzeba polubić, do odbioru [czytania] usiąść w odpowiednim dla tej poezji nastroju.
ja, lubię te gry słowne. ten kunszt intelektualnej rozrywki wciąga; często, jak krzyżówka.
ale też prawdą jest, że nie zawsze mamy nastrój do supłania się w krzyżówkach.

[em_]

Mnie ten wiersz przypomina raczej zabawę stylami i znaczeniami, chyba nieźle to wyszło. Pozdrawiam