Kamieniołom

[misza]

żar trawy na proch już popiekł
ludzi zanurzył w ukropie
wypalił kamienny kopiec


grzał gór złamany kręgosłup
wyrwane drzazgi ze stoku
nerw skały bólu nie poczuł


gnał wiatr dzielony na pasma
ze świdrów jękiem się zrastał
strącany ze stromych kaskad


rdzeń żeru dopadły wiertła
wgryzły się w rysę i pękła
twarz Ziemi - maska pośmiertna

[atoja]

tak obrazowo potrafi tylko Misza...
i można poćwiczyć wymowę

[misza]

Atojo!

Uważasz, że taki trudny w wymowie?
Węgierski wydaje mi się paskudniejszy

[Gloinnen]

A ja tym razem jestem niestety na nie.
Owszem, miszo, zazwyczaj metaforyka w Twoich wierszach jest rzeczywiście niebanalna i obrazowa. Nie inaczej w tym utworze - jeśli chodzi o ten aspekt, trzymasz poziom.
Plusem są też aliteracje. Warstwa dźwiękowa oddaje hałas specyficzny dla kamieniołomu (wiercenie, rozsadzanie skał).
No i podoba mi się też oryginalna tematyka.

Natomiast:
1) rytm położyłeś w pierwszej strofie. Całość jest napisana ośmiozgłoskowcem, więc po kiego dwa pierwsze wersy są siedmiosylabowe?
2) rozkład akcentów bardzo nieregularny, a przy ośmiozgłoskowcu wyjątkowo mocno to słychać. Nie wiem, może chciałeś w ten sposób oddać swoistą "muzykę" kamieniołomu? tu się upierać nie będę, chociaż w mojej subiektywnej opinii regularność byłaby lepsza. Nie wiem, czy jeszcze w kamieniołomach używa się np. kilofów - a byłoby można odzwierciedlić ich kadencyjny łomot właśnie odpowiednią metryką;
3) inwersje wyjątkowo rzucają się w oczy;

gór złamany kręgosłup

świdrów jękiem

rdzeń żeru dopadły wiertła

4)

rdzeń żeru

"żeru"???
5) bardzo dużo konstrukcji dopełniaczowych; nawet nie chodzi o to, że przeszkadza mi ten rodzaj metafory, bo poezja rymowana może je tolerować, ale nie w takiej ilości. Monotonia jest niedobra w przypadku jakiejkolwiek formy składniowej:
"gór kręgosłup", "nerw skały", "świdrów jęk", "rdzeń żeru", "twarz Ziemi"...


Przyzwyczaiłeś do dużo lepszych...

Pozdrawiam,


Glo.

[misza]

Nie ma sprawy. Przyjmuję Twoje słowa z pokorą i należytą uwagą.
Pewnie masz rację. Nie zawsze wszystko świeci słońce nad nami.
Z tym wierszem niewiele chyba mogę już pokombinować.
Prawdę powiedziawszy, nawet mi się nie chce. Tym bardziej,
że nie jest najświeższy. Fe!
Mocno pozdrawiam

[Ewa Włodek]

a ja bym, Miszko, pokombinowała, bo może wyjść całkiem niebanalny kawałek eksperymentu formalnego - z tymi wszystkimi "wrr" , "żrrr", i innymi słowami zgrzytającymi, tworzącymi obraz kamieniołomu. Trzymam kciuki, bo lubię zabawy z formą i treścią...

Pozdrawiam Cię z uśmiechami...
Ewa

[Leon Gutner]

Eksperymentujesz Miszka .
Nie ma w tym nic złego . Człowiek poszukuje - to naturalne .
Wybaczysz mi jeśli ci napiszę że wolę cię w innych formach i tematach ?

Z uszanowaniem L.G.

[Stepanian]

Jak zwykle niebanalnie i bez widocznego, siłowego dążenia do ideału. Twoje wiersze są takie naturalne i krwiste. Spieczony befsztyk to nie to samo. Dla mnie kolejna Miszowa bomba.

[misza]

Ewo

Skoro Ty namawiasz.
to pewnie Adam /Misza/ ulegnie

Leo

Pewnie, że się nie gniewam.
Sam wiesz, jak to jest, kiedy szukasz i próbujesz

Stepanianie

Dzięki, ale ja jestem świadom pewnych niedoskonałości

[Ewa Włodek]

Ewo

Skoro Ty namawiasz.
to pewnie Adam /Misza/ ulegnie

...ulegnij, Adamie,
a jabłko dostaniesz...



Pewnie, Miszeczko, że warto...
Pozdrowieńka posyłam liczne...
Ewa