Magellania

[meandra]

Drogi Jarku, dziękuję pięknie, poprawiłam.
buziaki :*




Atojo, Zuzanno, dziękuję bardzo.
pozdrawiam ciepło

mam wrażenie, że łone wszędzie pierwsze...
i trochę za dużo ogranych gadżetów
nie zawsze bliskich eksplozji

prosząc o lepkie rozgrzeszenia
teleportuję się do hipoksyfilii

PARze, w tym obszarze jest wiele jeszcze do powiedzenia.
dziękuję za wgląd.
pozdrawiam

więc tak widzisz, Mea, "tamtą" stronę życia? Zadumałam się, czytając...

Ewuś, moje spojrzenie wybiega nieco dalej... kiedyś o tym porozmawiamy przy kawie.
buziaki, Kochana

hej Ewo inspiracja wierszem Pawła czy dyskusja z treścią? pozdrawiam

hej Madziu . miło Cię widzieć. wiesz, jestem ostatnio tak "zakopana", że na dobrą sprawę
(z netu) bywam tylko na Fejsie. sama wiesz ... nie sprawdzałam tytułu, to czysty przypadek, nie nawiązujący
do wiersza Pawła, chociaż u Niego również odnajdujemy erotyk... jakoś zupełnie zapomniałam o tamtym wierszu,
umknął gdzieś... no, w każdym razie zbieżność przypadkowa. zastanawiam się nad zmianą tytułu, albo jego rozbudową.
może coś Ci zaświta?
buziaki



Siostra, dzięki. cieszy, że przypadł.
buziaki



Sade, no coś Ty ja sobie tylko tak plumkam, bardzo skromnie. bardzo dziękuję.
spokój wewnętrzny pomaga, nie tylko w pisaniu... to prawda...
pozdrawiam ciepło



dziękuję bardzo, AS-ie.

pozdrawiam ciepło

[Alek Osiński]

Nęcące jest odkrywanie i prześwietlanie Twoich krain, Ewo,
co do tego fragmentu mam pewną wątpliwośc, ale raczej intuicyjną:

gdzie język nie nadąża jak natrętny owad
czy wznoszone z wiatykiem lepkie rozgrzeszenia,

gdyż natrętnego owada wyobrażam sobie raczej tego, który dociera,
chociaż nie jest za bardzo pożądany, natomiast wznoszone z wiatykiem
hmmm...może się przyzwyczaję, chociaż brzmi bardzo funeralnie, a jednocześnie
erotycznie i straceńczo....w zasadzie rozumiem, cena odkrywania...przemyślę
jeszcze...pewnie masz rację w ostatnim wersie może zmienic na których
nie będzie powtórzenia jak-jakich...

Pozdrawiam serdecznie

[ble]

Dla mnie wiersz jest tylko niejasnym pętleniem, poszukiwaniem nowych skojarzeń dla nich samych. Może gdybym znała inne wiersze (Magellania - czy to cykl?) bardziej by do mnie przemówił.
Pozdrawiam

[Gloinnen]

Mam teorię, że ze spokoju ducha,

Wręcz przeciwnie.
Ja z kolei mam teorię, że właśnie niepokój ducha pozwala dostrzegać w świecie niuanse, których nigdy nie zauważylibyśmy w innych okolicznościach.
Jeżeli coś nas uwiera, boli, przeraża, wywołuje intelektualny, emocjonalny, moralny, fizyczny dyskomfort - zaczynamy po pierwsze odczuwać potrzebę podzielenia się tym doznaniem z innymi. To etap pierwszy. Poza tym - człowiek ma tendencję do roztrząsania tego, co go dotyka negatywnie. Poszukuje odpowiedzi dlaczego, po co, za co, jak, kiedy, kto, itd. Nad sensem bycia szczęśliwym raczej nie zwykliśmy się pochylać. O sensie cierpienia powstały miliony utworów, nie tylko literackich.
Dzielenie włosa na czworo powoduje, że wyostrzają nam się zmysły, a analityczny umysł szuka podobieństw, analogii między zjawiskami znanymi a nieznanymi, między tym co nieuchwytne, odległe - a tym, co realne i bliskie. To jest już zaczyn pod wiersz. Potem potrzebne jest jeszcze słowo i dobry warsztat, ale to już niewiele ma wspólnego ze stanami ducha, a raczej z nabraniem dystansu do swoich przeżyć. Na spokojnie można jednak jedynie polerować, sedno uchwycić da się wyłącznie w geście sprzeciwu wobec...

Pozdrawiam,


Glo.

[Leszek Sobeczko]

język nie nadąża jak natrętny owad to się do mnie przykleiło, zresztą druga wyborna,
wznoszone z wiatykiem lepkie rozgrzeszenia że pozwolę sobie następną frazę zacytować, masz wyobraźnię i potrafisz z niej robić użytek, oczywiście czytam po swojemu, a że wszystko kojarzę ze śmiercią, to mi się kojarzy z tą cienką granicą pomiędzy

pozdrawiam
l