jesienny

[Ania Ostrowska]

chlupot deszczu w rynnie

rów-no za trzy-dzie-ści dni
stuk-nie już pięć-dzie-siąt trzy
a-niś się o-bej-rzał człe-ku
prze-le-cia-ło ci pół wie-ku

zanurzenie w czerni
wydobywa barwy
o nocy głęboka
przyjaciółko moja

trwaj

[P.A.R.]

nie Tobie jednej
zdecydowanie za mało, aby urzec...
czymkolwiek

[Ania Ostrowska]

Skłamałabym mówiąc, że nie brałam pod uwagę takiej reakcji. A gdyby tak odrobinę poczucia humoru? Czy tekst musi być zawsze śmiertelnie poważny? Jeśli "czymkolwiek" oznacza, że jest to żarcik poniżej poziomu na ósmym piętrze, to się zasmucam Ale popatrz tylko, jak jesienna deprecha zaczyna kapać dużymi kroplami Nie mnie jednej, ściślej biorąc peelce nie jednej - zgoda. Banalne, pewnie, że banalne, ale czy nie prawdziwe? Pozdrawiam

[Jarek B]

...wiersz wydaje mi się takim...naciąganym oczkiem...serdaka zbieranego pod pachami....na zbytnio obrosłego czytelnika:)..."trzydzieści trzy" to nie pół wieku...czasem popijając i pisząc czuję....przeżyję Was wszystkich:)....niezależnie od aury...jesiennie-pozdrawiam

[Ania Ostrowska]

wiersz? czy ja dobrze widzę? w Twoich ustach samo określenie "wiersz" nobilituje ten drobiazg ponad miarę pięćdziesiąt trzy, Jarku, to zdecydowanie jest już pół wieku Również pozdrawiam - niezmiennie słonecznie

[Jarek B]

...ach...przepraszam ..właśnie wróciłem z knajpy...sorry:)....widocznie coś nie doczytałem


Ps.....może to tęsknota:)

[Gloinnen]

Jeśli "czymkolwiek" oznacza, że jest to żarcik poniżej poziomu na ósmym piętrze, to się zasmucam

Ósme piętro to nie najwyższa instancja. To jedynie społeczność czytelników, z których każdy jest na tyle bezczelny, że ośmiela się mieć swoje zdanie.

A oto moje:

zanurzenie w czerni
wydobywa barwy

Z całego wiersza wyłuskałam sobie ten dwuwers. Ze względu na jego paradoksalną niedorzeczność.
Skojarzyło mi się z nocą właśnie, w której ciszy i ciemności widzimy ostrzej wydarzenia, ludzi, przeszłość; w pamięci, w myślach przewijają się żywe, barwne obrazy, emocje. Nocną porą doznania wydają się mocniejsze, wyrazistsze, niemal przytłaczające.

Początek w kategorii żartu, deszczowej, może nawet lekko kabaretowej piosenki - może być. Pod jakąś adekwatną melodię. Pasuje na refren.
Może pewnego dnia wena pozwoli dopisać zwrotki? Kto wie?

o nocy głęboka
przyjaciółko moja

trwaj

Tego już nie kupuję, niestety, a to dlatego, że zawsze mam w głowie niedościgły wzór przepięknej inwokacji do nocy (słowa Tadeusza Nowaka):

http://www.youtube.com/watch?v=7GWaX2rii3A

Pozdrawiam,


Glo.

[Ania Ostrowska]

Dziękuję Glo za pochylenie się nad tekstem
"bezczelność" o której mówisz, to wielka zaleta Ósmego pietra, nie do przecenienia.
Co do "jesiennego"; poprzez dobór słów "chlupot", "stukanie" "zanurzanie", które mnie kojarzą się z jesienną pluchą, chciałam przywołać nastrój jesiennego przygnębienia wywołującego depresyjne myśli o nieuchronnym przemijaniu, kolejnym krzyżyku na karku
Myślę, że "zanurzenie w czerni" można również zinterpretować właśnie jako pogrążenie się w ponurych myślach o tym, że to, co najlepsze nas spotkało w życiu, już minęło w dokonanym półwieczu, teraz zostało już tylko dzierganie serdaków i rozpamiętywanie młodości - a w takiej sytuacji pamięć usłużnie podsuwa zazwyczaj najpiękniejsze "barwy". I łatwo zapominamy przy tym, że życie wciąż przed nami, że cała tęcza jeszcze w zasięgu ręki - ale trzeba zdobyć się na wysiłek wyjścia z "nocy", z jednej strony bezpiecznej i przytulnej jak ciepły kąt, a przecież również często - samotnej. Wygodniej jest dać za wygraną, powiedzieć sobie "to już nie dla mnie, niech już zostanie, jak jest".
Kto wie, może kiedyś nauczę się przekazywać podobne treści bez konwencji żartu, kto wie, może kiedyś napiszę o tym poważny, prawdziwy wiersz.
A link który zamieściłaś jest jak wisienka przepiękny tekst, nie znałam go i zupełnie nieświadomie użyłam kojarzącej się z nim formy.
Pozdrawiam i jeszcze raz dziękuję Ania