Głosu nie mając

[Gloinnen]

wirtualne błocko to między innymi ja

Na ogół właśnie jest odwrotnie - większość myśli - to inni są tymi bagiennymi mutantami - ja jestem czysty, kryształowy.
W mniejszym lub większym stopniu wszyscy jesteśmy unurzani w błocku. Po to piszę tego rodzaju wiersze, aby to uświadomić - nie tylko innym, sobie przede wszystkim. Wtedy można właśnie szukać sposobu, aby odnaleźć czyste wody. Nie zawsze to możliwe, nie zawsze łatwo jest spoglądać obiektywnie, uczciwie i perspektywicznie na ludzi i zdarzenia - w mętnej wodzie.
Czasem brakuje odwagi. Czasem rozsądku. Czasem doświadczenia, nabywanego z upływem dni.
Chyba najważniejsze - to pamiętać, że jesteśmy ludźmi i obracamy się wśród ludzi, nawet w obszarze wirtualnym.
Temat bolesny dla mnie również...

Dziękuję i pozdrawiam ciepło,


Glo.

[emelly]

Chyba najważniejsze - to pamiętać, że jesteśmy ludźmi i obracamy się wśród ludzi, nawet w obszarze wirtualnym.

Poza tym - zachować dystans. Prawdziwe życie z prawdziwymi międzyludzkimi relacjami toczy się gdzie indziej, to jest przestrzeń do prezentacji własnej twórczości, poznawania cudzej i do prowadzenia ciekawych, intelektualnych dyskusji z ludźmi o podobnych pasjach. Jeśli zaczyna się liczyć na "coś więcej", można się rozczarować. A tak - jest sympatycznie i ok :) Ja w każdym razie w ten sposób podchodzę do sprawy. :)

EDIT: Wiadomo, że uczestnicząc w życiu forum, ma się poczucie obcowania z żywymi osobami i nawiązują się nici sympatii. Ja jednak staram się nie mieć żadnych oczekiwań.

[Gloinnen]

Hej, emelly - w zasadzie to trochę rozminęły się nasze myśli. Jedno jest pewne - dystans to ważna rzecz. Nie mam na myśli jedynie portali literackich, choć rzeczywiście - fora to (poza czatami) miejsce najbardziej "bezpośredniego" kontaktu ludzi ze sobą i nie oszukujmy się - wszystko wtedy dzieje się tak, jak w realu, kierują nami te same emocje, popędy (Francuzi mają fajne słowo - élans), motywy... Także oczekiwania. To nieuniknione. Zbiorowości online rządzą się podobnymi prawami, niezależnie od ich czasoprzestrzennego usytuowania.
Na dodatek "to co ludzkie" staje się nagle mniej "obce", ponieważ czujemy się w jakimś sensie bezkarni, uwolnieni od odpowiedzialności za słowo, usprawiedliwieni umownością. Ale mechanizmy społeczne działają tak czy owak, nawet, powiedziałabym, sprawniej i skuteczniej.
W rezultacie jednak uparcie będę broniła tezy, że to nie ma znaczenia - real czy wirtual - liczy się wpływ, jaki określone interakcje wywierają na ludzi i konsekwencje tychże. Umiejętność zdystansowania się powinna odnosić się generalnie do umiejętności patrzenia obiektywnie na to, czego doświadczamy w kontaktach z innymi, a nie do kontekstu (że niby w sieci, na forum, na czacie, w grach online - to "nie naprawdę", więc jest psychospołecznie nieistotne).

Pozdrawiam i dziękuję za podzielenie się refleksją,


Glo.

[Leon Gutner]

Jest sieć - musi być też rybka .
Może być i elektroniczna .
A jak się potem ma powiedzenie że dzieci i ryby głosu nie mają ?

Leo z przyjemnością .
Nie zawsze są to moje ulubione formy ale kunszt doceniam zawsze .

Z uszanowaniem L.G.

[atoja]

Nie wróci przejrzystość.

także

Wciąż od nowa rozważam te same
rozejścia.
Choć gniew słuszny
na zawsze
wykreślił mnie z ciepła.

bardzo trafne spostrzeżenia na wirtualne relacje