Uzależnienie

[Sede Vacante]

Uwielbiam płakać ze wzruszenia.
Oczyszczać się z zazdrości.
Lęku o
swoje jutro,
gdy twoja dusza
wierszem atakuje
szepcząc: Tu jestem.

Uwielbiam was moi kochani,
twórcy lepszego świata.
Dzielicie się sobą
na mojej skórze
ścieląc posłanie z dreszczy.

Chcę jeszcze.
Bezwarunkowo.
Więcej braw niemilknących
i zachwytu pod mokrą powieką.

To tylko uzależnienie
od podziwiania
sztuki.

Przekuwania wrażliwości
na moje powietrze.

[Gloinnen]

Dzielicie się sobą
na mojej skórze
ścieląc posłanie z dreszczy.

To tylko uzależnienie
od podziwiania
sztuki.

Przekuwania wrażliwości
na moje powietrze.

Te dwa fragmenty - moim zdaniem - dobre.
Opisujesz jedną z najważniejszych, pierwotnych funkcji sztuki - katharsis - czyli oczyszczenie się poprzez uwolnienie emocji w kontakcie z dziełem.
Na drugim zupełnie biegunie stoją esteci, którzy szukają w sztuce jedynie piękna (określonego przez narzucony kanon).

Dla Ciebie ars poetica to przede wszystkim współ-odczuwanie, jedność z drugim, czującym człowiekiem.
Myślę, że jest to ważna wskazówka, zwłaszcza dla tych (vide komentatorka), którzy koncentrują się bardziej na formie, niż na treści.

Pozdrawiam,


Glo.

[Sede Vacante]

Czyli poza dobrymi reszta zła? Pytam jako odbiorca porad, nie jako urażony tfurca
Może zostać, czy koniecznie do zmiany?

[Gloinnen]

Reszta jest tłem.
Nie wiem, jak to lepiej wytłumaczyć. Ani ziębi, ani grzeje, takie w sumie oczywistości, natomiast w zaznaczonych fragmentach dostrzegłam coś, co według mnie jest interesujące - zarówno pod względem metaforyki, jak i przekazanej refleksji.

[Ewa Włodek]

sztuka - jednym z jej zadań jest funkcja "oczyszczania" emocji odbiorcy. Między innymi - przez skłonienie do płaczu.

Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[anastazja]

Dzielicie się sobą
na mojej skórze
ścieląc posłanie z dreszczy.


cudowny fragment Sede - oby wszystkie Twoje były posłaniem z dreszczy

Podoba mi się, co prawda można przystrzyc trochę, ale wiem, że nie skorzystasz...pozdrawiam.

[iskierka]

ja to tak czytam tę pierwszą zwrotkę

Uwielbiam płakać ze wzruszenia.
Oczyszczać się z zazdrości.
gdy twoja dusza wierszem atakuje
szepcząc: Tu jestem

a reszta oki

[Sede Vacante]

Dzięki iskierko za uwagę. Tym razem pozostawiam, ale dzięki:)