Drzewo wiadomości

[Gloinnen]

Drzewo wiadomości

I.
Nasz wspólny udział. Zanotowany w aktach zgonu i papierach ekshumacyjnych.
Wszystko co najgorsze. Od Attyli przez Napoleona aż po Hitlera
i Saddama Husajna. Zmienił się tylko charakter pisma i sposób
niszczenia dowodów. Pozbywania się setkami
zwęglonych masek. Oczi czornyje. Starannie dobrana
muzyczna oprawa.

II.
Cyberprzestrzeń powstała na zbiorowych
mogiłach. Trzeba starannie rozważyć każdą ścieżkę,
poza celownikiem
wiosna zdaje się rozpływać
w przegrzanym powietrzu. Żadnej różnicy między
cyfrowym leprozorium a kresowym kościółkiem
w czterdziestym czwartym.
Nie umniejszając, ta sama śpiewka. Pijane sumienie w podartym mundurze.

III.
Głęboki oddech, na linii strzału
zatrzymane ćwierćwiecza.
Krucjaty, oblężenia, łagry, obozy
dla uchodźców, terroryści w szkołach.
Ziemia odbiera długi spróchniałymi zębami.
Na wspominkowych wieczorkach powraca: kujbyszewski szpitalik, epidemia tyfusu
zabrała sześcioletniego braciszka. Pamiątka z Sowietów,
błoto pod paznokciami i zmarznięta trawa.


Ubi sunt? Coraz częściej piasek udziela odpowiedzi.
Z kraju i ze świata.

Tykają zapalniki, w szeroko otwartych ustach o czwartej nad ranem
jeszcze słodkawy swąd. Dziecięce ciała palą się stosunkowo krótko.

IV.
Swołocz nie posiada dowodu tożsamości, daty urodzenia, meldunku.
Snuje się dymem nad starorzeczami, przelewa
przez strategiczne zatoki, pali w gardle jak iperyt.
Rozdała broń podolskim chłopom, żydowskiej policji w gettcie,
palestyńskim rebeliantom,
amerykańskim komandosom.
Sen o równości oznacza niewiele więcej.

Prawo do kromki chleba, przedśmiertnego grymasu,
i przemycenia imion przez jeszcze jedną granicę.

V.
Równi jesteśmy w upadku. Przechowujemy na ciężkie czasy
proch między kartkami modlitewników.

Trembowla. Kresy. Rozcięli moją ciężarną matkę piłą.
Na podwórku przed domem. Patrzyli jak wypływa z niej
w śnieg. Nie każcie mi zapomnieć.
Wystarczy, że nie pamiętam w jakim języku
śpiewała mi kołysanki.

Cokolwiek przyjmie papier i pamięć
serwerów, stanie się punktem wyjścia. Popłynie
lepką czernią na pogranicze, gdzie bezpańska równina
pozwoli przyjść i zakopać.

Blitzkrieg to tylko inna wersja
ziemi obiecanej.



___________________
Glo.

[Gajka]

Mocny wiersz...... jestem pod wrażeniem

[iskierka]

to w częściach tekst? świetny wiersz

[emelly]

Widzę, że rozmowa na "Ósmym" przekuła się równolegle w poetycką refleksję

Wszyscy jesteśmy zbrukani owocem z drzewa wiadomości, niestety... Dzięki Tobie w nowym świetle ujrzałam biblijną opowieść.

[Gloinnen]

Dziękuję Wam

Gajko, iskierko -

Emelly, wiersz powstał nieco wcześniej. Ostatnio na urlopie czytałam dużo historycznych rzeczy - artykuły (m. in. o powstaniu warszawskim, wydarzeniach na Kresach podczas II wojny światowej, o oblężeniu Leningradu) i wspomnianą już przeze mnie wielokrotnie "Oksanę". Tematyka mnie poruszyła, więc napisałam kilka wierszy. Ten pasuje do naszej dyskusji, więc postanowiłam go wkleić.

Jeszcze raz dzięki za zainteresowanie. Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

Żebyś widziała Glo. moje oczy, jak talerze. Kurczę świetnie pisana biografia, (jeśli tak można powiedzieć) opisałaś taką rzeź, mam ciarki, naczytać się nie można. Jeszcze wrócę, bowiem wartooo.

Serdecznie pozdrawiam

[Ewa Włodek]

ano, zawsze powtarzam i będę powtarzać do znudzenia, że historia stworzeń boskich z gatunku homo sapiens jest historią wojen, okrucieństwa, przemocy, eksterminacji i wszystkiego, co najgorsze. A między tym, od czasu do czasu przebłyski czegoś, co dobre. Zdecydowanie zbyt rzadko...
Twój wiersz, Glo, bardzo w moim guście. I przesłanie, i forma...

Pozdrawiam z uśmiechami...
Ewa

[AS...]

jesteś znakomita Glo
jako autorka i jako poetka

[Gloinnen]

Anastazjo, Ewo, ASie - dziękuję.




Glo.

[Mirek]

Wiesz co .... w wieku 55 lat postanowiłem zostać anarchistą i .... znów zburzyłaś mi porządek
bo wojna bo Wołyń bo zęby się zaciskają i pieści w kieszeniach i krzyczeć sie chce
dobrze że napisałaś ten wiersz