Nonsens

[teri]

pełne sensu(lub nie) milczenie
przerywasz pytaniem
szary poranek, mgła
- dzwonisz

nie mów po co mam sięgać

w plątaninie twoich słów
tak łatwo zabłądzić
zatrzymałam wyciągniętą dłoń
to wyobraźnia pozwala pokonać
jeszcze nieznane
uznaję ciszę
ale muszę wykrzyczeć prawdę

[iskierka]

Przemyślany wiersz piękny

[Marcin Sztelak]

Dobry, choć dla mnie niesie pewien niedosyt, może zbyt osobisty (nic w tym złego oczywiście).
Odnoszę wrażenie, że brzmieniowo wpadają na siebie nieznane i uznaję...

Pozdrawiam.

[Gloinnen]

zatrzymałam wyciągniętą dłoń
to wyobraźnia pozwala pokonać
jeszcze nieznane
uznaję ciszę
ale muszę wykrzyczeć prawdę

A co byś powiedziała, ażeby tę całość wyodrębnić jako osobą strofę?

Podobnie - podkreślony wers - pointę - również oddzieliłabym od reszty.
I posłużyła się inwersją tym razem dla odmiany (sic!) - tak jak na ogół inwersje są "be", tak tutaj aż się prosi, aby przy pomocy inwersji nadać końcówce pewnej muzyczności (rytm, lekkie zrymowanie, pozbycie się dwóch podobnych końcówek "ciszę"/"prawdę" - co stwarza wrażenie niezręczności).

"ale prawdę muszę wykrzyczeć"

Tak mi się czyta pointa.

Pozdrawiam i cieszę się, że do nas znów zaglądasz.


Glo.

[teri]

No i tak - Twoja wersja do mnie przemawia, dziękuję poprawiam i proszę o dalsze uwagi.
-----------------------------


pełne sensu(lub nie) milczenie
przerywasz pytaniem
szary poranek, mgła
- dzwonisz

nie mów po co mam sięgać

w plątaninie twoich słów
tak łatwo zabłądzić

zatrzymałam wyciągniętą dłoń
to wyobraźnia pozwala pokonać
jeszcze nieznane
uznaję ciszę

ale prawdę muszę wykrzyczeć