cudownej poetce

[iskierka]

może ten wiersz się jakoś tako nie rymuje, ale napisałam go z szacunkiem

powiem wam o pewnej sławie
pani Szymborskiej Wisławie
była piękna mądra zdrowa
do swej pracy wciąż gotowa

Gdy odchodziła łzy wylałam
bo tak bardzo ją lubiłam
poszła ona już tam do Boga
taka przeznaczona droga

Wspaniałą osobą ona była
tyle dobrego nam dała
chcę jej za to podziękować
mój wiersz ten ofiarować


Poprawione myślę, że na lepsze

WYJĄTKOWA DEDYKACJA DLA WYJĄTKOWEJ OSOBY

[Sede Vacante]

Wiem, że z szacunkiem, ale wybacz...to jest masakra.
Nie da się tego czytać. Banał na banale niestety. Gubisz rytm, rymy tez nie za dobre, sformułowania, prowadzenie słów niestety bardzo archaiczne, banalne, na niskim poziomie.
Uwierz mi, nie wszystko powinno zostać napisane, nawet jeśli piszesz to choćby z największym szacunkiem i miłością.
Czasem po prostu trzeba ćwiczyć warsztat, pogłębiać wiedzę, doświadczenie na temat pisania.
No chyba, że nie zależy ci na rozwoju, chcesz po prostu sadzić takie wierszyki, wtedy ok, wrzucaj. Ale czy naprawdę tylko o to chodzi?
Bez urazy, ale taka jest moja opinia.

[iskierka]

nie, no zależy mi jasne że mi zależy
dobra już nie będę wrzucać starych wierszy
bo wiem, teraz, że są banalne

[e_14scie]

to ja idę


ale...


Ona humoru miała poczucie
to tak w skrócie

[Gloinnen]

Ewo, a to czemu?

W ogóle, Iskierko, odradzam pisanie laurek. To najprostsza droga do tego, aby, przy niewyrobionym warsztacie, stworzyć najzwyczajniej w świecie - gniota. Twórczość okolicznościowa w ogóle rzadko kiedy bywa wysokich lotów. Zmierzyć się z tematem można próbować dopiero wówczas, gdy ma się wypracowany już własny, przyzwoity styl, a i wtedy rezultaty bywają różne, nie zawsze zadowalające.

Wiersz zawiera szkolne błędy: rytm leży i kwiczy (policz sobie sylaby w wersach)... Rymy - gramatyczne i - niestety - częstochowskie, typu "wspominała/pamiętała", "zdrowa/gotowa"...

Poza tym - pomyśl chociażby nad dyscypliną myśli:

ja mile cię będę wspominała

w gruncie rzeczy - jest to mniej więcej to samo, co:

i o tobie zawsze pamiętała

Mogę jeszcze dodać - im więcej uczucia chcemy przekazać w poezji, tym mniej powinniśmy o nim mówić, żeby nie przedobrzyć.

Pierwsze kroki w pisaniu stawiałabym raczej w tematach mniej górnolotnych, mniej emocjonalnych, bardziej przyziemnych. Skupiłabym się na poszukiwaniu poezji tam, gdzie jej pozornie nie ma - w tym, co nas otacza, w codzienności, w zwyczajnych wydarzeniach, bez wzniosłości, ochów i achów. Na razie hymny ku czci to nie Twoja półka. Zresztą nawet dobry Autor mógłby się na tym wyłożyć.

Pozdrawiam,


Glo.

[iskierka]

spróbuje popracować nad rymami
i nie tylko
może się uda

[e_14scie]

popracuj, dasz radę jak się postarasz

[iskierka]

e_14scie masz rację, nie ma nic niemożliwego
biorę się do pracy

[Leon Gutner]

Szacunek jak najbardziej .
Należy się - a Szymborskiej szczególnie .
Ale wiersz jest okropny - i ciekawi mnie co by rzekła po jego lekturze sama Wisława. Wszak wiadomo jak uwielbiała kicz .

Tak do roboty Iskierko .
Iskierka rymów już się w tobie tli .
Teraz rozpal ogień .

Z uszanowaniem L.G.

[e_14scie]

Ponieważ Autorka, nie ma nic przeciwko, więc wierszyk przeprowadzam