kadr

[Miladora]

rozwrześniła się pogoda na dachówkach skrzydeł trzepot
miasto krąży ulicami z tłumem ludzi niczym mapą
z drzew w ogrodzie po omacku już nieśmiało liście lecą
sięgam ręką w babie lato

za mną ścieżki wśród uroczysk letnie burze barwy zmierzchów
kalinowe krzewy w lesie wiatr dający przestrzeń ptakom
obraz skrył się pod chmurami połyskują krople deszczu
sięgam ręką w babie lato

na chodnikach lśnią kałuże promień słońca bladym fleszem
podmalował kontur domu lecz powietrze drży sfumato
i za oknem przemknął listek jak memento że już wrzesień
sięga ręką w babie lato

[iskierka]

wiesz, miło mi się czyta twoje wiersze
i jeszcze coś świetnie rymujesz
zdolna dziewczyna
heh, ja nie słodzę po prostu nie mam się do czego przyczepić

[Miladora]

heh, ja nie słodzę

Dzięki Bogu, bo ja nie znoszę słodzenia.

Może sama się do siebie przyczepię, bo to jeszcze ciepły wiersz, więc pewnie dopiero jutro wyjdą mankamenty.
Na razie niech sobie wisi jako pendant do wczorajszej wrześniowości.

Buziak z podziękowaniem, Iskierko.

[Ewa Włodek]

no, faktycznie, Mila, kadr jesienny - jak ta lala!

Poczytałam z uśmiechem...
Ewa

[skaranie boskie]

Już pisałem o wrześniowych reminiscencjach przy okazji innego komentarza.
Pozostaję pod wrażeniem.

Za końcówkę lata!

[Miladora]

Ewuńka
Z podziękowaniem

Skarańku - za końcówkę lata
Buziaka dostałeś wcześniej.

Dobrego dnia

[Leon Gutner]

Babie lato w najlepszym wydaniu .
Chłopu zima a babie lato .

Taka dygresja

Z podziwem L.G.

[Miladora]

Dzięki, Leonku.

I miłego jutra.