u twoich stóp

[semiramida]

U TWOICH STÓP

zaczynam się

krzew dzikiej róży
pod kapliczką
na polnej ścieżce

[Alek Osiński]

a może by to, bez urazy, troszkę przemeblować, na coś bardziej haikupodobnego
np.

pod kapliczką

krzew dzikiej róży
przy polnej ścieżce
zaczynam się

takie luźne a'propos, sorki

[Sede Vacante]

Bardzo tajemnicze.
Pierwsze wrażenie - czemu przy kapliczce, na polnej ścieżce, a nie gdzie indziej? Sugestia, że tam najlepiej?
Nieee, to tylko mój antyklerykalizm w tej prymitywnej formie się odzywa.
Ale co dalej? Zaczyna się, krzew róży, na ścieżce...
Myślę, nic z tego w sumie nie wynika.
Lubię takie miniaturki, gdzie są dwa zdania, ale rzucają przesłaniem "o glebę".
Myślę więc, byłby piękny początek dłuższego wiersza, naprawdę.
A z drugiej strony...po tej miniaturze pozostaje ogromny niedosyt, bo jakoś ślicznie się zaczyna. Obraz miejsca z dala od miast, tradycji kapliczek przydrożnych na wsiach z drogami bez asfaltu, jakoś tak jak cudowna melodia.
Może w tym sek - napisać coś, co spowoduje, że czytelnik będzie głodny, bardzo głodny. Więcej i więcej twoich słów, obrazów, muzyki.


I rzeczywiście. Niby Nieee, to nie to ale jakoś zaczarowuje poprzez nienasycenie, połknięcie "haczyka".
Nie wiem czy o to chodziło autorce, ale tak podziałało.

[Gloinnen]

Uwielbiam przydrożne kapliczki, więc całość oceniam raczej na plus. Brzmi modlitewnie, choć dla mnie to bardziej malowanie słowem. To bardziej medytacja, kontemplacja niż modlitwa. I pokora - ta dzika róża u stóp świątka - może symbolizować małość człowieka... Nieźle wykombinowane.

Pozdrawiam,


Glo.

[iskierka]

mogło by być

U TWOICH STÓP
zatrzymam się

krzew dzikiej róży
pod kapliczką
na polnej ścieżce

[SamoZuo]

Z prostotą i ładnie napisane.



Pozdrawiam

[411]

A ja bym to zupelnie inaczej widziala - wszyscy jakos dali sie uwiesc aurze religijo-mistycznej.
Mnie wystarczy:

U TWOICH STÓP

zaczynam się

Przy czym tytul bylby czescia wiersza. Ale to tylko moje krzywe patrzenie.
Milego, J.