Październik

[e_14scie]

Taki czas następuje przez ust uchylenie,
gdy w porę nie powstrzymasz zmrożonego słowa;
cierpnie smak, pęka skóra. W listach się przechował
skruszały liść buczyny, ale dziś już nie wiem,

nie pamiętam dokładnie, jak przyszła ta jesień.
Może to była ziemia dziwnie nieruchoma,
płaska w świetle latarni, odwrócona do nas
plecami; odepchnięta, poraniona przestrzeń,

ta część płynie pięknie. Wiersz ma rytm mimo, że jest nieregularny.

Ale pozostałe dwie, gubią ten rytm i to odczuwalnie.

Ogólnie jestem pod wrażeniem treści

[ble]

Dzięki. No coż ja pocznę, że te rytmy wierzgają, a ja tego nie czuję ...

[meduza]

powtórzę za Leonem:
meduza podziwia . Ślicznie . Nic więcej tylko podziwiać .

Z ukłonem

m

[ble]

Meduzo, dziękuję za tę piekną zieloną kapustkę

[Gloinnen]

w której nie ma miejsca na położenie dłoni.

OK, wiersz sylabotonikiem nie jest, ale jednak tutaj już wyłapałam poważniejszy błąd średniówki - w całym utworze wypada po 7 sylabie, tutaj znienacka po 6-tej.
Taki drobiazg techniczny.

Generalnie jednak bardzo lubię Twój sposób obrazowania.
Najbardziej spodobała mi się druga strofa:

nie pamiętam dokładnie, jak przyszła ta jesień.
Może to była ziemia dziwnie nieruchoma,
płaska w świetle latarni, odwrócona do nas
plecami; odepchnięta, poraniona przestrzeń,

Glo.

[ble]

Dzięki Glo. Ja też lubię tę strofę. Myślę, że otaczają nas, nie zawsze czytelne, zwiastuny szczęścia lub nieszczęścia: jakaś gałązką leżąca na ziemi, przelatujący ptak, nieruchoma ziemia, sen o ustach.
Pozdrawiam