Aborcja i eutanazja

[iskierka]

jeśli chodzi o eutanazję, mam takiego znajomego, bardzo chory i cierpiący, jak mówisz
chciał ją bardzo, i teraz jest szczęśliwy że żyje
a też jest chory cierpiący
ale jak mówisz, każdy ma swoje zdanie, i ma prawo do tego
założyłam ten wątek, by się inni mogli wypowiedzieć na ten temat
nie po to by przekonywać ich do swojego zdania

[Sede Vacante]

Oczywiście.
Są różni ludzie i zdania na temat.
Właśnie rozmawiamy, nikt nikomu nic tutaj nie narzuca. Ale w moim przypadku, co miałem napisać, to napisałem. Zostawiam pole do popisu następnym

[411]

Aborcja? Tak, w uzasadnionych wypadkach. I nie mam tu na mysli gwaltu. Jesli wiemy, ze dziecko urodzi sie ciezko uposledzone, rokowania sa >10 (ew. przezyte lata), w dodatku wymaga calodobowej opieki, secjalnych terapii itepe - jestem za (a jeszcze gdy dodamy do tego stan majatkowy rodziców, badz ich fizycznosc/sprawnosc, mocno np, ograniczona). Naturalnie, jest to sprawa absolutnie osobista i przede wszystkim sumienia. Tu, owszem, wchodza w "gre" kwestie wiary i moralnosci. Ale nikt mi nie powie, ze Bóg kocha nas tak bardzo, ze nas doswiadcza w ten sposób... Gdy zas musialabym wybierac miedzy zyciem dziecka, a matki - zdecydowanie opowiem sie za matka. No, chyba, ze jest smiertelnie chora, badz nie ma szans na nastepna ciaze.

Eutanazja? Jak wyzej. I w tym wypadku jest to sprawa jak najbardziej wlasnego sumienia i wiary (grzech smiertelny). Znam przyklad, wiele przykladów... Czlowiek zawsze znajdzie sposób. Zabrzmi to brutalnie i w bardzo negatywnym wydzwieku, ale - chciec to móc.

Nie rozpisuje sie, bo to nie sa sprawy podlegajace jakiejkolwiek dyskusji. Moim zdaniem.
Moim zdaniem mamy wolna wole i wybór. Reszte osadzi Bóg.

[Rochen97]

Eutanazja.
Kazdy ma prawo do godnej smierci. Wiem o czym mówie, pracuje w szpitalach. Mysle, ze nie jest to tylko sprawa wiary, a czesto po prostu sprawa odpornosci na ból i calkowity brak nadziei. Nie wiem czy czlowiek, którego cialo jest zzarte przez raka i dostaje kilka ampulek morfiny dziennie, by sie nie pogryzc z bólu do krwi, bedzie rozmawial z Toba o moralnosci. Jest tak zmeczony, ze chce odejsc. Godnie. Mysle, ze Bóg mu te decyzje wybaczy.

[iskierka]

Oczywiście.
Są różni ludzie i zdania na temat.
Właśnie rozmawiamy, nikt nikomu nic tutaj nie narzuca. Ale w moim przypadku, co miałem napisać, to napisałem. Zostawiam pole do popisu następnym

Ja mówię w tej chwili o sobie
bo nie chcę, żeby ktoś pomyślał, że was do czegoś namawiam, albo zmuszam do zmiany decyzji

[emelly]

Kazdy ma prawo do godnej smierci.

Co rozumiesz przez określenie "godna śmierć"? Nie chodzi mi teraz o samą eutanazję, myślę, że rozumiem, co chciałaś powiedzieć - dziwi mnie tylko użyty przymiotnik. Bo jakoś nie wydaje mi się, żeby ludzie umierający w cierpieniach byli jacyś "niegodni", czy też "niegodnie" umierali...

Zaś co do samej eutanazji - w krajach, w których jest ona legalna, bardzo szybko dochodzi do nadużyć. Wiadomo na przykład, że staruszkowie z Holandii masowo przeprowadzają się do sąsiednich Niemiec z lęku, żeby ich nie "sprzątnięto", kiedy zasłabną na ulicy albo złamią nogę. Myślę, że wynika to z postawy filozoficznej, która IMO kryje się za eutanazją i która czyni ją przez to zbliżoną do eugeniki (idei skompromitowanej do cna przez Hitlera, wcześniej jednak stanowiącej charakterystyczny składnik tzw. "oświeceniowego światopoglądu"). [Eugenika - zakaz zawierania małżeństw/rozmnażania się osób o złych genach - chorych (np. głuchych) lub z nizin społecznych.] Chodzi, moim zdaniem, o pogląd, wedle którego życie jest wartością podrzędną w stosunku do komfortu. Wiadomo, że słowo "komfort" brzmi nieludzko w stosunku do osób niezwykle cierpiących, myślę jednak, że coś jest na rzeczy - chodzi mi nie tyle o samych cierpiących i ich rodziny, co raczej o prawodawców i wytwarzającą się wokół eutanazji mentalność społeczną. Słyszałam relacje ludzi, którzy spotkali się z prawdziwym ostracyzmem, ponieważ nie zgodzili się na zabicie swojego upośledzonego lub niepełnosprawnego dziecka i zamiast tego woleli zapewnić mu kochającą rodzinę i możliwe w jego sytuacji leczenie. Paru holenderskim oficjelom zdarzyło się nawet napomknąć o eutanazji z powodów ekonomicznych - leczenie staruszków kosztuje bardzo dużo, zamiast tego można by ich po prostu usuwać, kiedy pojawią się pierwsze problemy zdrowotne po ukończeniu pewnego wieku.

Niedawno słyszałam o badaniach dotyczących pomiaru subiektywnego poziomu szczęścia wśród osób zdrowych i niepełnosprawnych. Okazało się, że w obu grupach jest on jednakowy. Nie dziwi mnie to, gdy pomyślę o mojej własnej depresji, która była wywołana przez - w gruncie rzeczy - błahostki, które jednak bardzo skutecznie zatruły mi życie.

Myślę, że zdarzają się w życiu sytuacje, w których postąpienie zgodnie z prawem moralnym wymaga autentycznego heroizmu. Albo konflikty rodem z antycznej tragedii, kiedy każdy wybór jest zły. Wydaje mi się, że takie wypadki powinny być oceniane indywidualnie, przez sąd (np. wyrok w zawieszeniu lub coś w tym rodzaju). Jednak nie należy przycinać prawa do poszczególnych, skrajnych wypadków, bo natychmiast pojawi się szereg innych, dla których nie będzie już usprawiedliwienia.

Pozdrawiam,
Emelly

[iskierka]

tylko czy życie nie jest cudownym darem od Boga...jak mi mama powtarzałam zawsze, Jezus też cierpiał i nadal
cierpi za nasze grzechy...Bóg mi dał nowe życie, jestem zupełnie
inną osobą, od tamtego czasu

[emelly]

Nie każdy iskierko wierzy w Boga.
I trzeba to uszanować.
Ty wierzysz, inni nie wierzą.
I co z ich prawami i odczuciami?

To jakiś moderator się wpisał do postu Iskierki? Można by to przynajmniej odgrodzić i podpisać albo najlepiej dać w poście pod spodem... Chyba że Iskierka sama to napisała?... Jeśli jednak dobrze rozumuję, to zajechało niezłą impertynencją.

[Sede Vacante]

Fakt emelly, to chyba ja napisałem przez pomyłkę, bo mogłem troszeczkę się unieść i tylko i wyłącznie przez pomyłkę, w niewłaściwym oknie.

Wklejam tutaj swoją odpowiedź.

Nie każdy iskierko wierzy w Boga.
I trzeba to uszanować.
Ty wierzysz, inni nie wierzą.
I co z ich prawami i odczuciami?

I dodam jeszcze, że nie chciałbym aby ktokolwiek narzucał mi tutaj pogląd o zdecydowanym istnieniu Boga.
Są od tego odpowiednie tematy (ten od jajka i kury)
Równie dobrze mogę napisać, że Boga nie ma ( zresztą tak właśnie uważam), więc apeluję tylko.
Nie narzucajmy innym użytkownikom swojej wiary zdecydowanymi stwierdzeniami. Pozwólmy każdemu wierzyć, lub nie wierzyć.
Proste.

[Gloinnen]

Sede, moim zdaniem Iskierka nikomu nie narzuca swojej wiary w Boga, jedynie prezentuje, jak sprawa ochrony życia (a ludzie wierzący uznają, że zaczyna się ono już od momentu zapłodnienia) z punktu widzenia jej, jako katoliczki.
Zauważyłam, że ludzie niewierzący bądź też sceptycznie nastawiony do religii katolickiej są na forum większością, chciałabym jednak, aby role się odwróciły, bo nie należy przesadzać w żadną stronę.
Zgodnie z zasadą "nie czyń drugiego, co tobie niemiłe" pozwólmy także i osobom wierzącym wypowiadać otwarcie swoje poglądy. Nie ma w tym żadnej agitacji, przynajmniej póki co nie dostrzegłam wciskania na siłę innym swojego zdania (czyli nauki Kościoła), straszenia, demagogii, przekonywania na siłę. Iskierka pisze raczej od siebie, emocjonalnie, i warto to uszanować, niezależnie od własnego stanowiska.
Natomiast rzeczywiście, spory co do istnienia/nieistnienia Boga, sensu wiary, polityki i działań KK - można toczyć, jak najbardziej (w odpowiednich wątkach) ale nie na zasadzie nagonki. Zarówno katolicy, bądź też reprezentanci jakiegokolwiek wyznania, jak i ich adwersarze mają prawo uważać i myśleć po swojemu i powinni unikać postaw kategorycznych oraz selektywnych. A już na pewno nie na zasadzie zamykania innym buzi pseudoargumentami o agitacji. Polemika to nie tłamszenie. Zasada tolerancji powinna działać w obie strony.

Glo.