amnezja

[figa]

dom wyciszyłam śniegiem w głębokim można
śnić kolejną noc wiercę tunele w cudzym łóżku
pod pościelą próbuję ukryć słuch i wiersze

marne w szczelnej windzie kursy tam
i z powrotem siódmy anioł przemyca grzeszników
przez drewniane drzwi czmycham

piersi pieszczone opuncją drapię
teraz zamknięta w szafie czuje więcej

pleśni w pieśniach słowa pośpiesznie
mamrotane pacierze wypełniają szuflady świtem
blade piastunki garbią się od ciężaru pochylone
nad starym dzieckiem przybyły i odchodzą
za twardą zasłoną ich twarze ciągną za sobą
zapach zbutwiałej ziemi zarzucony na ramiona
płaszcz zatęchły wilgocią od lat przesiąknięty

żywym wiatr unosi wieka z każdym oddechem
mniej ruchliwe stuletnie pająki czają się
w prześcieradłach nocami drążą korytarze
w moim ciele niejeden cierń nad ramieniem
mrowienie i ból w podbrzuszu od podniesień

starców

twarze pełne popiołu
nieustannie strzepywany z wymiętych oczu
płyną skargi
z zaplecionymi rękami
w trumnie
nie ma już miejsca dla mnie

[Sede Vacante]

Nie podoba mi się ten styl, wybacz.
Można się na nim nieźle"połamać", gdy zaczynasz myśl w jednej linijce, oraz drugą w tej samej i przeciągasz ją na trzecią i to wszystko jak "flaki z olejem", rozciąga się, myli czytelnikowi, który gubi sens w takim przenoszeniu myśli z wersu do wersu.
Za dużo słów, chaosu i bałaganu w wersach, po prostu miesza mi w głowie.
Przy tym stylu, choćbym nie wiem jak bardzo chciał, nie jestem w stanie doczytać do końca, a nie wspominam już nawet o tym, by odgadnąć znaczenie wiersza.

Moim zdaniem wiersz dla pewnej grupy lubiącej taki styl - im może się bardzo spodobać.
Dla tych, którzy go nie strawią, jak wyżej.
Ale nie jest to wina autorki, ani wada wiersza! To tylko kwestia gustu
(spotkałem się z tym stylem wcześniej, przez to wiem, że istnieje taki. Inaczej myślałbym, że to zwyczajna grafomania, ale skoro ktoś stwierdził, że to fajne i można wrzucić to w kanon pisania, cóż, ja tylko głupi chłopek, "nie czytać takie wiersza")

Żeby być naprawdę sprawiedliwym, przeczytałem jeszcze kilka razy, by spróbować się zagłębić, przejść przez te zasieki.
Niestety - dla mnie dwie kwestie jeszcze.
mocno wyczuwalny słowotok
i bardzo przeszkadzający, kompletny brak rytmu. Wszystko tak na "łapu-capu".
Ale nie przejmuj się mną, to moja opinia, ale ja się znam tyle o ile. Zetknąłem się z kilkoma stylami i jeden mi pasuje, inny nie.
Mi się to w ogóle nie podoba, ale spodoba się być może wielu innym. Kto wie.

[figa]

sade - jeżeli mam styl - to już coś a o gustach się nie dyskutuje
dosłowność ro śmierć dla poezji - dosłowność domeną prozy (ale też niekoniecznie)
Bardzo dziękuję za uwagę - to dużo
Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

czy to jest obraz zycia w domu starców, w domu opieki nad niepełnosprawnymi - "opowiuedziany" przez opiekunkę, pielęgniarkę? I jej refleksja nad tym, czego doświadcza? Tak czytam sens...

Pozdrawiam ciepło...
Ewa

[iskierka]

o gustach się nie dyskutuje

Co racja to racja, mnie się on podoba

[figa]

Ewo - bardzo dobrze czytasz

iskierko - miło

[anastazja]

Wiersz zbyt treściwy, żekłabym. Gdybyś troszkę obcięła, (chociaż grzywkę) byłby jak lubię. Przepraszam, ale podobnie, jak Sede, wolałabym w zwięzłej formie.
Nie znaczy, że mi się nie podoba, temat ważny i przekaz potrzebny.

Pozdrawiam.

[figa]

anastazjo - może masz jakieś propozycje? - Pozdrawiam

[Zola111]

Figo,

tak zorganizowałaś tekst (przez przerzutnie robią się paskudne inwersje), że mam wrażenie przypadkowości
w łamaniu wersów. Przeorganizowałabym.

Nie zmienia to jednak mojej ogólnej oceny: Tekst bardzo "o czymś". Intryguje, niepokoi. Fakt!

Pozdrawiam,

[JuPit]