Krwiątko

[emelly]

Krwiątko

obostrzony patyk i przebiegłe wzory
łypiesz na mnie okiem nie wiem czego chcesz
wyjdź zza tego drzewa może jesteś głodny
dam ci ocet w butli odejdź stąd idź precz

mówią o was baśnie że jesteście zmory
nie wierzyłam do dziś dziś wierzę ot tak
kryjecie się w lasach i w budynku szkoły
moje biedne dziecko straszną masz tę twarz

brrr ubranko zdarte i rudawe szpony
nawet nie chcę wiedzieć czyja jest ta krew
raczej knujesz podstęp lecz twój wzrok strwożony
sprawia że współczuję chociaż czuję lęk

spłodził ciebie pijak lub licho rogate
matką pewnie wiedźma z dyskoteki „Zen”
w telewizji mówią że najlepiej tatę
umieścić w probówce błędów nie ma w niej

[iskierka]

fajnie rymujesz muszę się od ciebie uczyć
a jeśli chodzi o wiersz to bardzo dobry

[Ewa Włodek]

krwiątko - dziecko krwi, tak z punktu widzenia tej, no, semantyki? To jakieś stworzenie z gatunku półmitycznych, półbaśniowych, albo - co gorsze - efekt eksperymentów? Tak czy siak - bardzoś to ciekawie umyśliła, Gosiu, obrazy - prima sort, nastrój - jeszcze lepszy. Lubię takie horrory, z podtekstem...

Pozdróweczki serdeczne posyłam...
Ewa

[skaranie boskie]

Do mnie nie trafił.
Chyba zbyt przejaskrawiony.
Ale nic to, jak widać ilu czytelników, tyle odbiorów.
Mój niekoniecznie właściwy.

[emelly]

Iskierko, Ewo (interpretacją trafiłaś w dziesiątkę)
Skaranie - hm, możliwe, że masz rację, a może to po prostu "babski wiersz", o bardzo babskich emocjach?

[skaranie boskie]

Możliwe.

[Gloinnen]

Mnie się skojarzył z demonologią ludową.
Według prasłowiańskich wierzeń dzieci zmarłe przed narodzeniem, albo różnego rodzaju właśnie "odmieńce" (bo przecież w tamtych czasach nikomu się nie śniło o genetycznym podłożu różnego rodzaju patologii rozwojowych) zamieniały się w upiory, widziadła (np. porońce i inne...).
Ślady tych pierwotnych wierzeń próbujesz przenieść do współczesności. I opowiedzieć jako historię, która wciąż może być odtworzona z przeszłości na nowo, w czasach dzisiejszych.
Ja bym zastanawiała się nad tym, jaką duszę mają te istoty - zawieszone między człowieczeństwem a potwornością wynaturzenia...

Tak przynajmniej ja odczytałam wiersz, ale mogłam się pomylić...

Pozdrawiam,


Glo.

[emelly]

Gloinnen - dzięki, ciekawy komentarz

[Leon Gutner]

Leo - postara się potraktować wiersz jako wiersz - bo sposób widzenia poruszonych spraw zmienia się zawsze w zależności od punktu w jakim się aktualnie znajduje osoba której ów rzecz dotyczy lub nie dotyczy.
Ot względność .

Czarnych humorem wiersza bym nie nazwał . Jeśli już to lekko szarym humorem .
Ale przeczytało mi się sympatycznie .

Z uszanowaniem L.G.