Stamtąd

[Wrzosowa]

Na zapomnianej wyspie dni
jest plaża moich tęsknot,
ty nie wiesz o tym – ufasz mi,
codziennie obok biegnąc.

Zbyt szybko, by zobaczyć to,
co pośród piasku płacze,
a z każdą chwilą bliżej dno -
i nie chce być inaczej.

Wśród złotych drobin mały lęk
ze smutkiem w żal wtulony,
w bursztynie zatrzymany dźwięk
słów wiatrem wypieszczonych.

Ty nie wiesz o tym – bywam tu,
oswajać dno i siebie,
przeklinać horyzontu sznur,
że tak się łączy z niebem.

Lecz wierzę, że się spełnią sny -
usiądziesz razem ze mną
na zapomnianej wyspie dni,
na plaży moich tęsknot.

[Leon Gutner]

Wśród złotych drobin mały lęk
ze smutkiem w żal wtulony,
w bursztynie zatrzymany dźwięk
słów wiatrem wypieszczonych.

Świetne .

Lecz wierzę, że się spełnią sny -
usiądziesz razem ze mną
na zapomnianej wyspie dni,
na plaży moich tęsknot.

Znakomite . Proste , klimatyczne z serca - tak jak Leo lubi najbardziej.
A klimatu zazdroszczę na całego .

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Lubię taki rytm, Wrzosku. I wiersz też mi się spodobał. Prosty i przemawiający.

Jedno potknięcie tylko:
- Zbyt szybko, by zauważyć to, - 9 zgłosek, kiedy wiersz jest na 8/7/8/7. Czyli trzeba jedną odjąć.
Można tak:
- Zbyt szybko, by zobaczyć to, = 8 zgłosek.

Dobrego

[Gorzki Dziad]

Ładny nastrojowy wiersz. To jedno potknięcie rytmiczne juz Ci wskazano, więc nie będę sie powtarzal.

[Wrzosowa]

Leonie Drogi, dziękuję za dobre słowo pod wierszem Klimatu nie zazdrość, bo w Twoich to dopiero cudne

Miladoro, wielkie dzięki za Twoje bystre oczko

A Dziadeńkowi - pozdrowionka serdeczne!

Miło było Was gościć, Wrzosek.