zła to pora

[e_14scie]

wiersz odkopany



zła jest zima
dla sędziwych niełaskawa
lęk przed grudą pielęgnują od miesięcy
wzrok pieszczony zieleniami
cichnie w trawach
jakby były ostatnimi
i nic więcej

zła to pora
gdy kryształy gładzą ziemię
gładkie trony zimnych ławek w białych parkach
ciężko drzemią
skronią sęków tocząc wieniec
z mlecznych łódek
żeglujących niczym barka

złe to czasy
dla sędziwych niepokorne
jakże stąpać skoro butom zbrakło chęci
kiedy stopy pamiętają tamtą wojnę
może śniegi to ostatnie
i nic więcej

[Gloinnen]

Kupiłam ten wiersz!

Najbardziej podoba mi się ostatnia strofa, głównie ze względu na treść. Nie wiem, czemu, ale zawsze urzekają mnie wojenne reminiscencje, wspomnienia... Ten temat działa na mnie, jak magnes.
W ogóle - bardzo trafnie opisujesz starość, jej niepokoje, rozterki, lęki. Zima, to dla każdego trudna pora roku. Brak sił witalnych u schyłku życia budzi strach przed nią, poczucie egzystencjalnego dyskomfortu. Codzienność staje się trudna. Nie można usiąść na tej ulubionej ławeczce w parku, ciężko dreptać po zaspach zmęczonym nogom, niełatwo uwierzyć, że nadejdzie wiosna, a może już "człek" się jej nie doczeka? Przeczucie, że czas nas przerasta, jest dominującą nutą w Twoim tekście...
Nieraz wracają też dawne, przykre chwile w pamięci. To również przygnębia...
W sumie to wiersz tyle mówi sam przez się, że każdy komentarz wypadnie dość ułomnie, więc już bez rozpisywania się w nadmiarze - pozdrawiam,


Glo.

[emelly]

jak zwykle u Ciebie

[e_14scie]

Kupiłam ten wiersz!

Najbardziej podoba mi się ostatnia strofa, głównie ze względu na treść. Nie wiem, czemu, ale zawsze urzekają mnie wojenne reminiscencje, wspomnienia... Ten temat działa na mnie, jak magnes.
W ogóle - bardzo trafnie opisujesz starość, jej niepokoje, rozterki, lęki. Zima, to dla każdego trudna pora roku. Brak sił witalnych u schyłku życia budzi strach przed nią, poczucie egzystencjalnego dyskomfortu. Codzienność staje się trudna. Nie można usiąść na tej ulubionej ławeczce w parku, ciężko dreptać po zaspach zmęczonym nogom, niełatwo uwierzyć, że nadejdzie wiosna, a może już "człek" się jej nie doczeka? Przeczucie, że czas nas przerasta, jest dominującą nutą w Twoim tekście...
Nieraz wracają też dawne, przykre chwile w pamięci. To również przygnębia...
W sumie to wiersz tyle mówi sam przez się, że każdy komentarz wypadnie dość ułomnie, więc już bez rozpisywania się w nadmiarze - pozdrawiam,
Glo.

Glo

jak zwykle u Ciebie

Emelly, rozmaicie bywa. Przyszła chyba pora, na odsmażanie.

[iskierka]

świetny wiersz jak zwykle

[e_14scie]

świetny wiersz jak zwykle

[Ewa Włodek]

Ewo, wiersz bardzo dla mnie...Też miewam takie zadumania...

Pozdrawiam najserdeczniej...
Ewa

[Leon Gutner]

Leonowi najbardziej się podoba - piramidalna - jeśli spojrzeć od prawej budowa wiersza .
A że temat bliski Leonowemu to wszystko mu brzmi słusznie i zasadnie - świetnie .
Cóż począć .
I bez cukru .

Z uszanowaniem L.G.

[coobus]

Całość ujmująca, dotykająca starości, towarzyszącego lęku, tego co pozostawia za sobą. Mnie dla odmiany zapisze się w pamięci najbardziej pierwsza zwrotka, ją wyróżniam, choć nie wiem czy to sprawiedliwe.

[e_14scie]

Ewo, wiersz bardzo dla mnie...Też miewam takie zadumania...

Pozdrawiam najserdeczniej...
Ewa

dziękuję za czytanie, Ewo
pozdrawiam Cię

Leonowi najbardziej się podoba - piramidalna - jeśli spojrzeć od prawej budowa wiersza .
A że temat bliski Leonowemu to wszystko mu brzmi słusznie i zasadnie - świetnie .
Cóż począć .
I bez cukru .

Z uszanowaniem L.G.

z podziękowaniem, Leonowi

Całość ujmująca, dotykająca starości, towarzyszącego lęku, tego co pozostawia za sobą. Mnie dla odmiany zapisze się w pamięci najbardziej pierwsza zwrotka, ją wyróżniam, choć nie wiem czy to sprawiedliwe.

Miłe to, Kubusiu
dzięki