No escape

[Gloinnen]

Ostry krzyk przegryzł ciemność. Zgrzytanie. Trzask drewna.
Płynny szkarłat naznacza złowieszczo biel ścieżek.
Mróz zsiniałym oddechem znieczula przestrzenie.
Nie ma wyjścia z tej matni. Wytrzymaj i przebacz.

Ciało wciąż się na darmo szamocze w okowach,
trzeba przyjąć, co niesie najtwardsza konieczność,
gdy pochodnie przygasły i z cienia wypełzło
mrowie drwiących widziadeł. A noc wściekle głodna.

Później chmury strzaskaną nadzieję otulą,
każąc szukać w upadku - przebłysków i świtań,
nawet jeśli iść naprzód przez pustkę - tak trudno.

Choć wczorajszy świst rózeg czerwieni się w bliznach,
dłonie chłostą pocięte pochwycą za pióro,
aby miłość raz jeszcze z pokorą opisać.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

I formy i nastroje doprowadzasz do perfekcji Glo .
Bardzo lubię czytać twoje wiersze .

Z uszanowaniem L.G.

[e_14scie]

Perfekcja
Gloinowa perfekcja. Dopieszczony pod każdym względem.
Kłaniam się zarówno przed treścią, jak i formą.

[semiramida]

Od Ciebie warto uczyć się sztuki pisania i sztuki życia:))) semi.

[Gloinnen]

Leo, i Ewo, nie przesadzajcie z tym cukrem, błagam!

Semi - sztuki życia, to Ty się lepiej ode mnie nie ucz, zbyt wiele w życiu spartoliłam, żeby przyjmować takie atencje.

Pozdrawiam i dziekuję,


Glo.

[e_14scie]

i Ewo, nie przesadzajcie z tym cukrem, błagam!

To już nie można uczciwie i szczerze pochwalić, żeby nie posądzono o cukier?

Ok. fatalny, beznadziejny wiersz w którym kuleje wszystko po kolei

[Gloinnen]

Już lepiej.

[skaranie boskie]

Ja też nie chcę być posądzony o lukrowanie Admince.
W takim razie napiszę, że to beznadziejnie dobry sonet!

[Gloinnen]

Nie wiem, co odpisać.
Dzięki.

I zdróweczko wypiję .

[iskierka]

Gloinnen aż miło czytać Twoje wiersz
są po prostu urocze