drzewa

[e_14scie]

odkopany, lekko zmieniony


wciąż jeszcze się chełpią zielenią zadziornie
wciąż jeszcze łykają z powietrza tlen
ptakami frywolne
tors chyląc przed sztormem
spisują na straty tak noc jak i dzień

zgarniają promienie gasnące tuż przy nich
w płonące fryzury czerwiennie twarzowe
topola wyszumia och dębie jedyny
już w chłód zamienili
nasze drzewosłowie

drewniane kloszardy pozornie stracone
poddają się barwie nie dbając o ciała
jak starzy królowie
zdający koronę
z resztkami estymy czekają na drwala

1637560-jesienne-drzewa-od-wewnatrz.jpg

[iskierka]

fajny wiersz

[P.A.R.]

nie wiem, czy może być coś bardziej bezpłciowego niż fajny wiersz
gdy Ś.M. kroki milowe poczyniła
i nastrojem pluje po oczach, jak kobra
jedynie rymy niczym antidotum
pomagają wydostać się z matni...

[iskierka]

Przepraszam, że taki krótki komentarz
ale mam problemy z komputerem

[emelly]

Ścięło mnie z nóg.

nastrojem pluje po oczach, jak kobra
jedynie rymy niczym antidotum
pomagają wydostać się z matni...

Nic ująć, dodać nic ładniej nie umiem.

[Ewa Włodek]

drzewa - ludzie - i te i ci żyją, świadomie i nieświadomie czekajac na drwala. Nie ominie...

Zamysliłaś mnie, Ewo

Moc ciepła posyłam...
Ewa

[Leon Gutner]

Leo lubi Ev jak grzebiesz w tematach tak oczywistych jak światło i zawsze wygrzebiesz z nich coś jeszcze - podczas gdy mam przekonanie że już nic tam nie ma a to co jest zostało wypisane .
A tu proszę ..drzewa i taki wiersz .

Podtrzymujesz moją wiarę w to że zawsze jeszcze można ...coś napisać .

Z uszanowaniem L.G.

[Gloinnen]

Po raz kolejny zadziwiłaś mnie świetnym wierszem! Piękna, liryczna obserwacja w rewelacyjnej oprawie. Niebanalne spojrzenie na jesienne drzewa. Wychodzisz poza zwykłą impresję, dzięki czemu w wierszu można znaleźć wiele odniesień do życia ludzkiego, przemijania, znikomości splendoru. Gdzieś w tle wybrzmiewa koheletowa marność nad marnościami. Zanim jednak wszystko ostatecznie odejdzie w niebyt, musi olśnić, zadziwić. Kiedyś skaranie boskie napisał (cytuję z pamięci): "Gasnące gwiazdy świecą najjaśniej." To byłoby dobre podsumowanie całego utworu.

jak starzy królowie
zdający koronę
z resztkami estymy czekają na drwala

Pointa - powala.

Pozdrawiam,


Glo.

[e_14scie]

fajny wiersz

to fajnie

-----------------------------------

nie wiem, czy może być coś bardziej bezpłciowego niż fajny wiersz
gdy Ś.M. kroki milowe poczyniła
i nastrojem pluje po oczach, jak kobra
jedynie rymy niczym antidotum
pomagają wydostać się z matni...

też zapalę S.

---------------------------------------------

Ścięło mnie z nóg.

nastrojem pluje po oczach, jak kobra
jedynie rymy niczym antidotum
pomagają wydostać się z matni...

Nic ująć, dodać nic ładniej nie umiem.

Emelly

-----------------------

drzewa - ludzie - i te i ci żyją, świadomie i nieświadomie czekajac na drwala. Nie ominie...

Zamysliłaś mnie, Ewo

Moc ciepła posyłam...
Ewa

dziękuję, Ewo
odsyłam ciepełko

[e_14scie]

Leo lubi Ev jak grzebiesz w tematach tak oczywistych jak światło i zawsze wygrzebiesz z nich coś jeszcze - podczas gdy mam przekonanie że już nic tam nie ma a to co jest zostało wypisane .
A tu proszę ..drzewa i taki wiersz .

Podtrzymujesz moją wiarę w to że zawsze jeszcze można ...coś napisać .

Z uszanowaniem L.G.

Leo

-----------------------------

Po raz kolejny zadziwiłaś mnie świetnym wierszem! Piękna, liryczna obserwacja w rewelacyjnej oprawie. Niebanalne spojrzenie na jesienne drzewa. Wychodzisz poza zwykłą impresję, dzięki czemu w wierszu można znaleźć wiele odniesień do życia ludzkiego, przemijania, znikomości splendoru. Gdzieś w tle wybrzmiewa koheletowa marność nad marnościami. Zanim jednak wszystko ostatecznie odejdzie w niebyt, musi olśnić, zadziwić. Kiedyś skaranie boskie napisał (cytuję z pamięci): "Gasnące gwiazdy świecą najjaśniej." To byłoby dobre podsumowanie całego utworu.

jak starzy królowie
zdający koronę
z resztkami estymy czekają na drwala

Pointa - powala.

Pozdrawiam,


Glo.

Dziękuję Ci Glo, za iście borgesowski komentarz.
Wzruszyłaś mnie