wiersz od ręki

[e_14scie]

los mnie na straty już przeznaczył
prześniona ziemia obiecana
ktoś w inne okna dzisiaj patrzy

po prostu dramat

a jakby tego było mało
harce wyczynia mąż sąsiadki
w pijanym widzie co za radość

po prostu napisz

wyjść gdzie nie było się bo mokro
zostać chuchając w puste dłonie
a jeśli iść to po co dokąd

po prostu koniec

[iskierka]

harce wyczynia mąż sąsiadki

a nie miało być charczy?
czy ja źle pojmuję?

[e_14scie]

harce wyczynia mąż sąsiadki

a nie miało być charczy?
czy ja źle pojmuję?

boję się, że nie rozumiem

[iskierka]

Sorki to ja źle przeczytam
przepraszam, ale mam lekkie
kłopoty ze wzrokiem

Dobre wino na przeprosiny

[Gloinnen]

Takie smęty!

los mnie na straty już przeznaczył

Gadanie...

prześniona ziemia obiecana

A skąd niby możesz wiedzieć?

po prostu dramat

Tiaaaa...

a jeśli iść to po co dokąd

Bo nigdy nie wiesz, co dla Ciebie jeszcze chowa w zanadrzu świat.

po prostu koniec

Ale wiersz bardzo dobry, tylko strasznie smutny. Tak, jakby peelka się całkowicie poddała i chciała zamknąć w marazmie codzienności, wycofać z życia. A przecież "ziemia obiecana" to nic innego, tylko ten skrawek szczęścia, który sami sobie wywalczymy, stworzymy. Podobnie jest z nadzieją, sensem istnienia, itp.

Czy to jesień tak na nas działa? Dobrze, że za oknem jeszcze mnóstwo wrześniowego słoneczka.

Pozdrawiam,


Glo.

[JuPit]

[e_14scie]

Takie smęty!

los mnie na straty już przeznaczył

Gadanie...

prześniona ziemia obiecana

A skąd niby możesz wiedzieć?

po prostu dramat

Tiaaaa...

a jeśli iść to po co dokąd

Bo nigdy nie wiesz, co dla Ciebie jeszcze chowa w zanadrzu świat.

po prostu koniec

Ale wiersz bardzo dobry, tylko strasznie smutny. Tak, jakby peelka się całkowicie poddała i chciała zamknąć w marazmie codzienności, wycofać z życia. A przecież "ziemia obiecana" to nic innego, tylko ten skrawek szczęścia, który sami sobie wywalczymy, stworzymy. Podobnie jest z nadzieją, sensem istnienia, itp.

Czy to jesień tak na nas działa? Dobrze, że za oknem jeszcze mnóstwo wrześniowego słoneczka.

Pozdrawiam,


Glo.

po prostu dramat, Glo

jak ten wiersz od ręki

jesień jest smutna sama w sobie
i nic że złotem wynagradza
w przedprożach śmierci naszą spowiedź
ciągnie karawan

jesień rozlicza nas ze słońca
wszystko ostatnie taka kolej
rzeczy bezwonnych sunie orszak
w kamienną kaneforę

[e_14scie]

[Ewa Włodek]

eee, tam, peelko, zaraz na straty! A męża sąsiadki za frak i do środka, zaraz zgrabiałe łapki się ogrzeją! A później, jak się sąsiadka dowie, jaka gorąca atmosfera w całej kamienicy - zapału do lata starczy, i nawet nikt się nie oglądnie, jak jesień z zimą miną!

A serio-serio, Ewo, bardzo dobry wiersz, i nastrój bardzo dla mnie - takie rozważanie jakby o jesieni za oknem, ale i o jesieni życia, jakby refleksja, że już przy deserze jesteśmy, jeszcze tylko kawa, koniak, papieros...Ech, tempus fugit...

Pozdrawiam z mnóstwem uśmiechów...
Ewa

[e_14scie]

eee, tam, peelko, zaraz na straty! A męża sąsiadki za frak i do środka, zaraz zgrabiałe łapki się ogrzeją! A później, jak się sąsiadka dowie, jaka gorąca atmosfera w całej kamienicy - zapału do lata starczy, i nawet nikt się nie oglądnie, jak jesień z zimą miną!

A serio-serio, Ewo, bardzo dobry wiersz, i nastrój bardzo dla mnie - takie rozważanie jakby o jesieni za oknem, ale i o jesieni życia, jakby refleksja, że już przy deserze jesteśmy, jeszcze tylko kawa, koniak, papieros...Ech, tempus fugit...

Pozdrawiam z mnóstwem uśmiechów...
Ewa

Dziękuję pięknie, Ewuniu