Nie ogladaj się

[Ewa Włodek]

Wszystkie stycznie, lute, marce, kwietnie -
czas do przodu pomyka obłędnie.
Maje, czerwce, lipce, sierpnie, wrześnie -
tylko błyski, ledwie jedno mgnienie.

Październiki, listopady, grudnie,
wściekłym wirem wpadają jak w studnię.
Po nich – wieczne, jak szramy po sznytach,
pozostaje to, co w pamięć wryte.

[P.A.R.]

mam wrażenie Ewo, że tym razem zabrakło
wykonania do tematu
i najlepiej mają się rymy
oraz e końcówki

[iskierka]

nie wiem czemu rozbawiło mnie to

Wszystkie stycznie, lute, marce, kwietnie -

może dlatego, że miałam zły dzień w pracy
fajny wiersz

[Leon Gutner]

Ewowa refleksja
Przyjemna .

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

mam wrażenie Ewo, że tym razem zabrakło
wykonania do tematu
i najlepiej mają się rymy
oraz e końcówki

Ty możesz mieć rację, P.A.R-ze, w tej kwestii...Tak ten temat się mnie "czepił", że go opracowałam, może zbyt szybko?

nie wiem czemu rozbawiło mnie to

Ewa Włodek pisze:
Wszystkie stycznie, lute, marce, kwietnie -

może dlatego, że miałam zły dzień w pracy

a może z innego powodu, Iskierko...

Ewowa refleksja

ano, Leonie, tak jakoś nie mogłam się od niej opędzić...


Moi Kochani, najpiękniej Wam dziękuję, że zaglądnęliście, poczytaliście i powiedzieliście serdeczne, mądre słowa. Pozdróweczki liczne a ciepłem Wam posyłam...
Ewa

[misza]

Bardzo Twój wiersz.
Prawda, czasami pozostają blizny,
gorsze niż po sznytach

[Ewa Włodek]

Prawda, czasami pozostają blizny,
gorsze niż po sznytach

prawda, Miszko, święta prawda...

Pięknie Ci dziękuję, zes kuknął, luknął i rzekł słówko serdeczne...Pozdrawiam z dygnięciami i uśmiechami...
Ewa

[coobus]

Chyba tym razem wiersz skromniejszy w odbiorze, ale poziom trzyma. Przyzwyczaiłaś do prawdziwych perełek, to teraz wybrzydzam , ale pozostaję wiernym Twoim czytelnikiem, oczekującym na kolejne desery poetyckie

[Ewa Włodek]

Chyba tym razem wiersz skromniejszy w odbiorze

ano, masz rację, Coob, nie postarałam się, to wszystko przez to, że jakoś mi się ten temat "uczepił" i nie odstępował, więc go w końcu - opracowałam. Ale lepiej było zatrzymac w szufladzie...


Piękne dzięki, że poczytałeś, daleś Swój czas wierszydłu i powiedziałeś tyle dobrych, miłych słów...Moc serdeczności wysyłam Tobie...
Ewa

[Gloinnen]

Ewo, sama zdajesz sobie sprawę, że ten wiersz jest słaby. Pomysł na pierwszy rzut oka bardzo ciekawy. Rymy dobre, warto więc je zachować. Ale sporo rzeczy kuleje. Pierwsza strofa jeszcze ujdzie.

Druga mi się nie podoba.

Październiki, listopady, grudnie,
wściekłym wirem wpadają jak w studnię.

Gdzie wpadają? (brak dopełnienia dla tej metafory).

Po nich – wieczne, jak szramy po sznytach,
pozostaje to, co w pamięć wryte.

"sznyty" - nie jestem przekonana do tego określenia, kojarzy mi się z knajackim żargonem. Mam mieszane uczucia.
Poza tym "szramy po sznytach" to fatalne sformułowanie - "szramy, blizny, sznyty" to synonimy.

"Po nich tylko, jak szramy (blizny, sznyty -jeśli się uprzesz) po cięciach,
to zostaje, co wiecznie (zawsze) (przetrwa) - w w pamięci." ---> ewentualnie tak (zaproponowałam kilka wariantów). Albo coś wymyśl sama, w końcu to Twój tekst.

Pozdrawiam,


Glo.