Waga

[JuPit]

Na szali losu czas waży chwile.

Odmierza dobre, spełnione,
co radość i szczęście nam dają.
Nieraz i parę dorzuci,
co miłosnych uniesień przyczyną.
Tych co wspólne, rodzinne
też pewnie wiele jest na wadze.

Lecz los i chwile ma,
co ciężar ciężko unieść .
Chwil rozpaczy,
gdy noc w biały dzień przed oczyma staje.

Straty, gdy nic już nie wypełni tej pustki, tęsknoty.
Gdy zdaje się, że serce pęka w miliony okruchów

Te wielkim w sercu ciężarem spoczywają
i jakby dłuższe się zdawały,
bez końca do nas wracając.

Los tak nam w życiu waży ,
lekkie, powiewne, chwile ulotne.
Co by się chciało choć w pamięci zatrzymać .
Na przeciw rzuci ciężar głazu,
co serce przydusi zimnem rozpaczy.

Co w życiu przeważy,
na którą stronę przechyli los
języczek u wagi.
Któż z nas to wie?

[iskierka]

Na szali losu czas waży chwile.

Znów masz chyba błąd- na szali- na sali chyba
jak się mylę to mnie popraw
no i te ma, usuń, albo przenieś je do następnego wersu

[JuPit]

Waga ma dwie szale i języczek, który wychylając się wskazuje wynik i o takiej szali piszę. Próbowałem coś zrobić z tym "ma" ale nic mi nie pasuje. Dziękuję za uwagi

[e_14scie]

Znów masz chyba błąd- na szali- na sali chyba

Iskra, ja Cię uduszę normalnie

[iskierka]

Nie, no przepraszam mój błąd komputer mam zły
proszę nie duś

[JuPit]

Nie, no przepraszam mój błąd komputer mam zły
proszę nie duś

Nie rozumiem o co chodzi z tym duszeniem

[iskierka]

e_14scie sobie za żartowała
mam taką nadzieję

[automatyczny krytyk]

uwaga. wiersz posiada pewne zadatki na bycie wierszem. tekst należy zdezynfekowac. obecna jakośc: KD 0,29.

automatyczny krytyk

[Gloinnen]

Popieram konieczność dezynfekcji z takich podejrzanych mocno elementów jak: rozpacz, strata pustka, tęsknota, radość, szczęście, miłosne uniesienia... Za dużo tego. Wiersz wali po oczach dosłownością, a przemyślenia z gatunku "ogólnoludzkie"... niezbyt odkrywcze, takie frazesy i banały, co to każdy niby wie... Ale same się na pióro cisną... Brakuje ciekawego obrazowania, które zastąpiłoby obecne wywalanie kawy na ławę. Póki co używasz samych wyświechtanych motywów. Niewątpliwie to, co chcesz powiedzieć, wydaje Ci się ważne, ale wpadasz momentami w irytujący, nużący kaznodziejski ton. Nie tędy droga.
Moim zdaniem wiersz nie powinien sam siebie tłumaczyć.

Odmierza dobre, spełnione,
co radość i szczęście nam dają.
Nieraz i parę dorzuci,
co miłosnych uniesień przyczyną.

Inwersje (zmiana szyku wyrazów w zdaniu) ---> "miłosnych uniesień przyczyną" są według mnie absolutnie niepotrzebne. Powodują, że język wiersza jest sztuczny, udziwniony.

co radość i szczęście nam dają.

gdy noc w biały dzień przed oczyma staje.

Te wielkim w sercu ciężarem spoczywają

Wypunktowałam trochę inwersji. Czynią zapis denerwującym i wyboistym.

W tekście rzucają się również w oczy powtórzenia:

Chwil rozpaczy,

zimnem rozpaczy.

"rozpaczy"...

serce pęka w miliony okruchów

wielkim w sercu ciężarem spoczywają

serce przydusi zimnem

Jeszcze kilka serduszek i będzie można ugotować gulasz na podróbkach...

Te wielkim w sercu ciężarem spoczywają

Na przeciw rzuci ciężar głazu,
co serce przydusi zimnem rozpaczy.

Życie bywa ciężkie... Fakt.
Patrz, dwukrotnie w wierszu powtarzasz tę samą myśl, nawet posługując się tymi samymi słowami. Takie nawijanie w kółko o tym samym jest dość nudne.

co ciężar ciężko unieść .

"ciężar ciężko unieść"... masło maślane.

co radość i szczęście nam dają.

co miłosnych uniesień przyczyną.

co ciężar ciężko unieść .

Co by się chciało choć w pamięci zatrzymać .

co serce przydusi zimnem rozpaczy.

Nadużywasz zaimka "co". Można go próbować zastąpić w inny sposób, albo poszukać innego sposobu zbudowania wypowiedzi. Niekoniecznie trzeba bazować na zdaniach podrzędnie złożonych.

Lecz los i chwile ma,
co ciężar ciężko unieść .

Tutaj użycie "co" jest błędne.
Problematyczne "ma" można zastąpić np. słowem "przynosi"...

"Lecz los przynosi też chwile
gdy..."

Na przeciw

"naprzeciw"

Dekoracja przymiotnikowa wypada dość naiwnie; momentami wpadasz w sentymentalną i niezbyt odkrywczą wyliczankę: "dobre, spełnione, lekkie, powiewne, ulotne"...

Naucz się ostrej selekcji materiału:

Przykład:

lekkie, powiewne, chwile ulotne.

"lekkie, powiewne, ulotne" - mniej więcej to samo, najlepiej byłoby wybrać jedno określenie z trzech, najciekawsze i najcelniejsze. Ja np. pozostawiłabym "powiewne" (wprowadza materiał znaczeniowy zawarty w pozostałych dwóch).

Przykład 2:

Co w życiu przeważy,
na którą stronę przechyli los
języczek u wagi.

Dwie frazy mające dokładnie ten sam sens. Jedna do wyrzucenia od razu. Po co przegadywać i dłużyć tekst? Lepiej krótko, dobitnie, przejrzyście.

"na którą stronę los
przechyli języczek u wagi?"

Wiersz dobrze byłoby skrócić o połowę, albo jeszcze radykalniej. Za bardzo się wlecze, a i tak wiadomo, jaki to rodzaj "przemyśleń" i do jakiego finału zmierza Autor. Refleksje przewidywalne i podane na tacy topornie oraz nieudolnie językowo.

Na razie dobrze nie jest. To raczej klasyczny przykład, jak nie pisać wierszy.

Poczekam na inne, bo przecież nie od razu Kraków zbudowano.

Pozdrawiam,


Glo.

[JuPit]

Niesamowite co napisałaś. Zbyt szybko myśli mi biegną. Muszę odetchnąć. Mam skłonności do przesady, nie tylko w "wierszokleceniu ". Postaram się popracować nad sobą, przyda mi się w życiu.