w świetle płomieni

[coobus]

za twoim szeptem i namową
wiatr na ramiona me opada
szumi na liściach pieśń wiatrową
wiatrowym głosem podpowiada
że tak wygląda noc prawdziwa
która stygnącym światłem spływa

o liście trąca i szeleści
a w tym szeleście treść bogata
i nie ucieknę od tej treści
którą ogniska trzask przeplata
tak jakbym słyszał słowa śmiałe
do których jeszcze nie dojrzałem

w lustrze twych źrenic widzę wszystko
widzę płomienie roztańczone
rozgrzane twarze dym ognisko
pragnienia ogniem rozpalone
i głód olbrzymi takiej chwili
w której jak nocny ptak zakwilisz

w lustrze twych źrenic ogień tańczy
i rozproszone światła nocy
a w moich oczach lęk poddańczy
i wizja ćmy co iskrą broczy
w dymie ogniska kryję głowę

w lustrze twych źrenic ogień
ogień

[Ewa Włodek]

no, jest nastrój, Coob, jest, całkiem Twój...


Pozdrowieńka liczne posyłam...
Ewa

[Leon Gutner]

wiatr na ramiona me opada

Zamieniłbym to nieszczęsne - me - na - mi .
Mam chyba alergię na me , mego , twe , twego itp.

o liście trąca i szeleści
a w tym szeleście treść bogata
i nie ucieknę od tej treści
którą ogniska trzask przeplata
tak jakbym słyszał słowa śmiałe
do których jeszcze nie dojrzałem

Kapitalna strofa - w założeniu pomyśle i wykonaniu .
Człowiek ma wrażenie że przychodzi ci to z wielką łatwością .

Potem reszta wersów płynie tym samym lirycznym katamaranem który Leo tak lubi .

Z uszanowaniem L.G.

[Liliana]

wiatr na ramiona me opada

też przeczytałam mi

wiatrowym głosem

tu dałabym i cichym głosem, żeby tego wiatrowego nie powtarzać, a i wcześniej jest jeszcze wiatr, może za dużo,

wiersz mi się podoba,

pozdrawiam

[Nicol]

Dwa ostatnie wersy z trzeciej strofy kradnę na wieczne nieoddanie
Są bezapelacyjnie wspaniałe i w następnej strofie też sobie coś upatrzyłam
Coobusowe perełki...
zamiast luster chyba bym studnie wolała albo coś mniej oczywistego ale ... To tak tylko na marginesie tego ognistego odbioru...

[Gloinnen]

o liście trąca i szeleści
a w tym szeleście treść bogata
i nie ucieknę od tej treści
którą ogniska trzask przeplata
tak jakbym słyszał słowa śmiałe
do których jeszcze nie dojrzałem

Powtórzę za Leonem.
Przepiękna strofa. Chylę głowę z uznaniem.

Podobnie mam jak Leo - podpisuję się pod jego uwagami - przeszkadzają mi krótkie formy zaimków, obecnie zaleca się, aby raczej od nich odchodzić. Chyba dlatego, że trącą myszką. Zresztą w ogóle nadmiar zaimków jest "be"...

Mam też zastrzeżenia do:

w której jak masło się rozpływam

Ów "maślany" obraz zupełnie wyłamuje się z klimatu. Jakbyś dał w tym momencie czytelnikowi z liścia.Nie dałoby się czymś zastąpić "masła"? Mnie osobiście raczej rozbawiła opisana w ten sposób wizja. Wspomniane porównanie zabija liryzm jako estetycznie wątpliwe i w mojej ocenie - nie pasuje do wiersza; wprowadza lekki zgrzyt swoją przyziemnością do tajemniczej, subtelnie skomponowanej, zmysłowej całości. Wskutek powyższego pierwsza strofa wypada stosunkowo najsłabiej.

Im dalej, tym lepiej, aż do pięknej pointy.

Poza tym jednak wiersz ma niesamowitą nastrojowość. Wyjątkowo Ci się udał. Wciąga, intryguje, niepokoi, drażni, zachwyca, przyciąga... Jest taki... magnetyczny. I - jak to zwykle u Ciebie - melodyjny. Do tego - wielki plus, ponieważ wspaniale umiesz posługiwać się bardzo trudnym środkiem poetyckim, jakim jest anafora.


Pozdrawiam,


Glo.

[e_14scie]

Coob
ja Twoja fanka
dam Ci jabłka
tylko w pisaniu nie ustawaj
cztery szarlotki Ci upiekę
odstąp kawałek na pociechę

ps
postanowione!
będę epigonem Coobusa

[Nalka31]

Wiersz ma klimat i nastrój. Obrazy ładnie płyną, ale Coobusku zrób coś z tym masłem. Nie pasuje mi wcale do tak romantycznego obrazu i wyznania.

Serdecznie.

[coobus]

Leo, Liliana, Nicol - uśmiechnąłem się sam do siebie przed zamieszczeniem tego wiersza, myśląc o tym , jak zostaną przyjęte moje stałe wady (według mnie cechy), pomyślałem nawet czy nie zmienić tego "me" na "mi", bo przecież już wiem, już znam uczulenie licznych tu odbiorców na pewne anachronizmy czy powtórzenia. Ale przecież ja sam jestem anachronizmem, więc dobrze się z nimi czuję, nawet bronię je, biedne dyskryminowane sieroty, bo są dziś słabe i bezbronne, a przecież mają prawo istnieć, nawet nielubiane.
Te "wiatrowe" słowa, podobnie jak lustro, są mi w tym wierszu potrzebne, bez nich tekst będzie już inny. Zostawiam je.

Glo, Nalka - to masło i mnie nie pasuje, przez lenistwo zlekceważyłem tu własne opory, dlatego zgadzam się z Wami - mam okazje je usunąć. Już zmieniam.

e_14scie - nie tylko masz u mnie kawałek szarlotki, ale dołożę Ci jeszcze owoc dzikiej jabłoni, by okazać swoją wdzięczność - zajrzyj w mój kolejny wiersz.

Pozdrawiam wszystkich i dziękuję za przychylne oceny