smak dzikich jabłek

[coobus]

Ewie, w podzięce za dorodne szlachetne jabłko i szarlotkę
- - -


nie potrafię zaczynać rozdziałów
nie potrafię się z cienia wyłonić
spadłem kiedyś z dzikiej jabłoni
a ty boisz się
jabłek zdziczałych

nie potrafię wysyłać ci znaków
iść ku tobie przez świat zatłoczony
jestem tylko ptakiem zielonym
a ty nie znasz
zielonych ptaków

wzrok przenosisz nade mną wysoko
żadnych oznak na kamiennej twarzy
jestem ziarnkiem piasku na plaży
jednym z ziaren
pod twoją stopą

resztki dumy chowając głęboko
w twoją stronę spoglądam z ukrycia
krętą ścieżką idę przez życie
ty aleją
jasną szeroką

kiedyś zboczysz i potkniesz się o mnie
dłoń wyciągniesz by dotyk mój poczuć
świat odkryjesz dzikich owoców
poznasz smak
który trudno zapomnieć

[e_14scie]

[Nalka31]

Ładna dedykacja i wiersz z klimatem Coobusku. Podoba się.

[iskierka]

wiersz z klimatem Coobusku.
pięknie

[Leon Gutner]

Ech i jak tu nie uwielbiać tych twoich balladek
Leo - uwielbia.

Z podziwem L.G.

[Abi]

w dedykowane... ni pazurka...

A.

[Ewa Włodek]

...i tak będą smakować te jabłka,
jak najsłodsze, dojrzałe brzoskwinie,
czas się wtedy zatrzyma -nim minie -
schwytasz w dłonie
zielonego ptaka...


pozdrawiam Coob, serdecznie...
Ewa

[semiramida]

Pięknie:))) Zaczarowałeś świat słowami:))) semi.

[Gloinnen]

Tak. Ale akurat w takiej balladowej, piosenkowej formie rytm powinien iść, jak po sznurku. U Ciebie w wersach:

żadnych oznak na martwej twarzy

w twoją stronę spoglądam skrycie

zabrakło jednej sylaby.

Rym "życie/skrycie" - straaaaaszny.

"w twoją stronę spoglądam z ukrycia"? ---> jeśli nie przeszkadzają Ci rymy niedokładne - może tak?

i odkryjesz smak dzikich owoców

Przedostatni wers każdej strofy z założenia (chyba) miał być dziewięciozgłoskowcem, więc "i" do kosza. Dla wyrównania melodii można spróbować inwersji.

"smak odkryjesz dzikich owoców"

jestem tylko ptakiem zielonym
a ty nie znasz zielonych ptaków

Ostatni wers - rozbiłabym wzorem wszystkich innych "ostatków" na dwie części.

"a ty nie znasz
zielonych ptaków"

Zgadzam się z przedmówcami - doskonale skomponowany tekst, jeśli chodzi o metaforykę i nastrój, a także - jak to zwykle u Ciebie - świetnie ułożone i obmyślone anafory.

Pozdrawiam,


Glo.

[P.A.R.]

nie potrafię zaczynać rozdziałów
nie potrafię się z cienia wyłonić
spadłem kiedyś z dzikiej jabłoni
a ty boisz się jabłek zdziczałych

nie potrafię wysyłać ci znaków
iść ku tobie przez świat zatłoczony
jestem tylko ptakiem zielonym
a ty nie znasz zielonych ptaków

wzrok przenosisz nade mną wysoko
żadnych oznak na martwej twarzy
jestem ziarnkiem piasku na plaży
jednym z ziaren pod twoją stopą

resztki dumy chowając głęboko
w twoją stronę spoglądam skrycie
krętą ścieżką idę przez życie
ty aleją jasną szeroką

kiedyś zboczysz i potkniesz się o mnie
mocno sięgniesz by w dłoniach poczuć
ledwo odkryty smak dzikich owoców
smak taki który trudno zapomnieć


braw nie dostaniesz jak od Czternastki
ale 3+ na zachętę, jak najbardziej
heja