czy ci nie żal

[semiramida]

CZY CI NIE ŻAL

Czy ci nie żal, droga pani,
kwiatów w pustkę przesypanych?
Dłoni, które odtrąciłaś?
Czy ci nie żal?
Powiedz, miła.

Nie żałujesz - powiedz szczerze -
malowanych gwarem ścieżek?
Dziś w altanie w mrok zaszytej
biesy piją
okowitę

Mogłaś stworzyć raj na ziemi,
słodki azyl dla nadziei.
Ktoś ci dawał wielką miłość.
u stóp miałaś świat.
Tak było.

Minął czas jak deszcz przelotny,
pamięć bielą pierwsze szrony.
Wszystko kiedyś się zdawało
wieczne. Dzisiaj
tylko żałość.

Gniew zamącił myśli twoje.
W sadzie rozsiał niepokoje.
Echo kwili - smutny koniec.
Nie żałujesz?
Przyznaj.
Proszę.

[Leon Gutner]

Czy ci nie żal, droga pani,
kwiatów w pustkę przesypanych?
Dłoni, które odtrąciłaś?
Czy ci nie żal?
Powiedz, miła.

Nie żałujesz - powiedz szczerze -
malowanych gwarem ścieżek?
Dziś w altanie w mrok zaszytej
biesy piją
okowitę

Pierwsza powyższa strofa - genialna .
Druga znakomita .
Zdążyłem już przywyknąć że po znakomitych wstępach napięcie u Semi powoli opada.
Bynajmniej nie jest to jakiś gwałtowny zarzut ale w tym bardzo ładnym wierszu znów druga część odstaje znacząco od pierwszej .
Dla tych dwóch strof jestem gotów przymknąć oko na całą resztę

Z uszanowaniem L.G.

[Gloinnen]

Dziś w altanie

Dzisiaj
tylko żałość.

"Dziś"/"dzisiaj" - zrób coś z tym, proszę.

Wiersz od połowy zaczyna robić się staroświecki. Napisany sprawnie, choć zabrakło tej iskry w drugiej części - Leon ma rację.
Co do treści - prawdę piszesz, że najczęściej żal przychodzi za późno. I ciężko się do niego przyznać nawet sobie samemu, a co dopiero innym.
Utracona miłość, odtrąceni ludzie, zmarnowane szanse - wszystko zostaje gdzieś w tyle, tylko bagaż doświadczeń coraz mocniej ciąży...

Pozdrawiam,


Glo.

[P.A.R.]

Czy ci nie żal, droga pani,
kwiatów w pustkę przesypanych?
Dłoni, które odtrąciłaś?
Czy ci nie żal?
Powiedz, miła.

tak podanych akurat nie...