rok temu drzewo zrzuciło zieleń

[Gloinnen]

zrymuję znowu śmierć z oddechem
opowiem tędy i owędy
co się skończyło
co trwa jeszcze
szydło wyłazi wciąż z pamięci

krwią pragnę zacerować przeszłość
jesień jak echo po wczorajszym
uciekły myśli
w ślad za weną
z coraz czerwieńszych fotografii

za cienką linią pod napięciem
w zgasłych lampionach mgła szeleści
szukają ciepła
drżące ręce
choć pod palcami grudy ziemi

wieczór z gałęzi drzew cmentarnych
diademy zardzewiałe strąca
spleen z każdym liściem
wchodzi w nawyk
jak wyuczona kiedyś rola

głos znikąd nagli - czas odchodzić
powtórzyć w drodze przemyślenia
wśród epitafiów
smutnych rocznic
nim wiatr oderwie tu od teraz



____________________
Glo.

[Ewa Włodek]

rzadko się zdarza, żeby drzewo zrzucało zieleń na rok, i później na nowo się nia pokrywało wiosną. Chyba, że uschło, więc...Ano, własnie...Czas odchodzenia, bilans, cienka, czerwona linia, która dzieli tę stronę od tamtej...Tak sobie czytam, Glo...

Moc serdeczności...
Ewa

[Gloinnen]

[iskierka]

Wiersz zatrzymuje i skłania do zastanowienia.
Od początku do końca uważam go za bardzo dobry.

[Liliana]

nieustannie podziwiam Twoje rymy, Glo,

wiersz smutny, ale piękny, zwłaszcza ostatnia zwrotka przykuła moją uwagę,
no i na czasie, bo wkrótce smutne święto przed nami,

pozdrawiam

[coobus]

Rozmyślanie o śmierci. Często mamy takie okazje, ten temat regularnie dotyka każdego z nas, nie tylko w listopadowy dzień. Dotyka boleśnie. Pięknie zamknęłaś to w słowach

[Leon Gutner]

Pewnie z okazji nadchodzącego święta .
Ale treść nastrój i forma - palce lizać .

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Wiersz uniwersalny, co widać z powyższych komentarzy.
To akurat dobrze świadczy o Autorze.
Ja widzę go nieco inaczej. Zieleń, to nie tylko wiosenne liście, ten wiersz ma swoje konotacje wirtualne, ale te znają tylko nieliczni. Pewnie i ja bym uległ pokusie odmiennej interpretacji, gdyby nie ten rok z tytułu. Rok innej barwy...
Krew z drugiej zwrotki, ma tutaj znaczenie symboliczne, bardziej o kolorze mówi, niż o jakichś tragicznych ekscesach. W wierszu jednak sprawia wrażenie zachęty do jakiejś krwawej vendetty, bądź jej zapowiedź. Trochę bym tę zwrotkę zmienił, pozbywając się przy okazji rymotwórczej inwersji.

Niezależnie od odbioru, muszę przyznać, że to bardzo dobry wiersz. I bardzo mi się podoba. Nawet z rymami nie przegięłaś.

A już na koniec - na pohybel zrzuconej zieleni!

[Gloinnen]

Dziękuję wszystkim serdecznie za komentarze.

A już na koniec - na pohybel zrzuconej zieleni!

Mnie nie trzeba dwa razy namawiać!



Glo.

[skaranie boskie]

Toteż zaproponowałem tylko raz.