Silent village (last song)

[Gloinnen]

Silent village (last song)

Z dedykacją dla M.

I.
Wieczór skacze zza winkla do gardła,
jęczą gwiazdy - srebrzyste klaksony.
W mrok odchodzą aktorzy wędrowni,
gdy nad miastem umilkły już brawa.

Śpią fantomy zamknięte w walizkach,
twarz wykrzywia pijany arlekin.
Skrzypi ciemność; to koniec komedii,
tylko pusty plac wrzawę wspomina.

II.
Czyżby spektakl się zaczął od nowa?
Cienie klonów - ruchome atrapy,
między nimi dziewczyna w rozpaczy
chyli głowę - jak marna aktorka.

Klęka cicho przy wyschłej fontannie,
płynnym szkłem noc ją z wolna oślepia;
trupę widm wsysa głodna aleja.
Nie po drodze ci z nami. Zostajesz.

III.
Z rozdartego podbrzusza latarni
blask popłynął skostniałą ulicą,
niczym nagłe wołanie o litość.
Wicher gniewem napisał ciąg dalszy.

Kiedy rankiem gwar miasto wypełni,
spojrzyj na dno fontanny; wśród pęknięć
w poszarzałym marmurze - dostrzeżesz
kilka kropel krzepnącej czerwieni.



____________________
Glo.