Cwietajewa Marina "Ze swojej Polski..."

[Liliana]

Из Польши своей спесивой...

Из Польши своей спесивой
Принес ты мне речи льстивые,
Да шапочку соболиную,
Да руку с перстами длинными,
Да нежности, да поклоны,
Да княжеский герб с короною.

- А я тебе принесла
Серебряных два крыла**.

1917

Ze swojej Polski wyniosłej
Słowa pochlebstw mi przyniosłeś,
I czapeczkę sobolową,
I rękę upierścienioną*,
I czułości, i pokłony,
I książęcy herb z koroną.

- A ja tobie w zamian
Srebrne skrzydła dałam**.

* w oryginale - rękę z długimi palcami,
** w oryginale - A ja tobie przyniosłam dwa srebrne skrzydła,

Przetłumaczyłam akurat ten wiersz (adresat: Nikodem Plucer-Sarno, Żyd polskiego pochodzenia/Polak żydowskiego pochodzenia?, szlachcic, wielka romantyczna miłość Cwietajewej), ale poetka napisała wiele innych, przepełnionych uczuciem i poświęconych temu panu.

[Gloinnen]

Podoba mi się w tym wierszu zestawienie dwóch światów - materialnego (on) i uduchowionego (ona). Z jednej strony - blichtr tego świata, bogactwo i splendory, z drugiej - "dwa srebrne skrzydła" miłości, liryczne wzloty, dar serca.
O samym tłumaczeniu... Trudno mi wyrokować, bo nie znam biegle rosyjskiego. Są rytmiczne nieregularności, ale - wydaje mi się, że w oryginale również. (chyba, że źle czytam, co jest bardzo możliwe, bo z rosyjskim ostatni raz do czynienia miałam jeszcze w liceum).

Pozdrawiam,


Glo.

[Liliana]

Is Polszy swajej spiesiwaj
Prinios ty mnie rieci lstiwyje,
Da szapoćku sabalinuju,
Da ruky s pierstami dlinymi,
Da nieźnasti, da pakłony,
Da kniażeskij gierb c karonaju.

- A ja tiebie priniesła
Sieriebrianych dwa kryła.

Glo,
zapisałam dla Ciebie ten wiersz tak, jak się czyta,
akcenty wytłuściłam,
może łatwiej Ci będzie wydać osąd,

serdecznie pozdrawiam liliana

[Miladora]

Podoba mi się tłumaczenie.

Dobrze oddaje klimat wiersza, Lilianko.

[Liliana]

dziękuję, Milu,