przypadek wolny od przymusu

[Nicol]

.



gdy się miniemy w drzwiach raz jeszcze
to udaj że nic nie pamiętasz
niech nowa nas odtworzy przestrzeń
wirażem zwięzła na zakrętach

motywem ścisła aż do bólu 
jaki się nosi tylko w zmysłach
gniewem którego wymiar urósl
ale nie tak by bańka prysła

ołówek zaciśnięty w palcach
odtańczy szkic pod śmiałość barwy
czy będzie dumny z tego tańca
gdy suknia zrzuci czcze kokardy

zależy tylko od spojrzenia
które się zdąży w drzwiach zatrzymać
o ile jeszcze warto zmieniać 
ziarnko gorczycy w kielich wina



.

[atoja]

Nicol...gdy każdy wers to nie przypadek
lecz cel w sam środek...
lecz czasami warto zawierzyć, by zacząć od nowa... inaczej

[Tomek i Agatka]

Świetny, wspaniały, i trafia w samo sedno, umiejętnie poprowadzone wersy,
zabieram sobie, bo to jest dokładnie to czego szukam, zatrzymuje***

'czy będzie dumny z tego tańca'

'zależy tylko od spojrzenia
które się zdąży w drzwiach zatrzymać
o ile jeszcze warto zmieniać
ziarnko gorczycy w kielich wina'

Pozdrawiam serdecznie;)

agnieszka

[iskierka]

Bardzo dobry wiersz, od razu trafia do czytelnika

[coobus]

Urzekająca liryka, tak jak zawsze u Ciebie. Masz już we mnie wiernego czytelnika

[Leon Gutner]

Nicolowe - świetne .
Tak suknia która zrzuca czcze kokardy działa na wyobraźnię jak płachta na byka .
Czytanie tak zapisanych strof to czysta przyjemność .

Z uszanowaniem L.G.