dotknij serca

[coobus]

w jej chłodnych oczach noc bez brzasku
bez spadających gwiazd warkoczy
przyjdź ze spojrzeniem ciepłym jasnym
zajrzyj jej w duszę
zajrzyj w oczy

w sercu od dawna wystudzonym
spróbuj rozniecić trochę żaru
z szeptów poskładaj most zwodzony
dotknij jej serca
zdejmij czary

bo ona czeka zaklęć prostych
jak noc bezsenną odczarować
jak przejść przez ciemność
takim mostem

weź ją za rękę
i poprowadź

[semiramida]

Przepiękny wiersz o tym, jak miłość może "stopić serca lód". :))) semi.

[Leon Gutner]

Masz Fana swojej twórczości Coob .
To taki jeden Leo .
Trudno opisać jak mnie porusza to co piszesz i jak piszesz .

Jestem poruszony .

Z uszanowaniem L.G.

[JSK]

Te strofy ujęły mnie wielce. Bezpretensjonalne, ładne poprowadzenie.

Pozdrawiam.

[atoja]

i oto przykład jak można bez patosu
o banalnym uczuciu...

[Ewa Włodek]

o miłości, która jest jak żywa woda? Czy o Istocie Wyższej, która pomoże przejśc na drugą stronę życia? Liryczni, refleksyjnie...

Pięknie pozdrawiam, Coob...
Ewa

[iskierka]

ładny styl wiersz, piękny wiersz

[Gloinnen]

No i mam tzw. zagwozdkę.
Bo z jednej strony w wierszu wszystkie możliwe słowa z repertuaru tzw. "liczmanów" - "serce", "dusza", "oczy", "szepty", "żar", "czary", "zaklęcie"... Jechałam równo po semi za takie coś, po skaraniu, po Ewie Włodek, po Nicol, więc tutaj przynajmniej dla porządku przynajmniej powiem, że widzę, bo nie da się ukryć.
Wiersz jednak, jak zauważył Jan, ma w sobie wiele uroku, właśnie chyba przez to, że nie sili się na nadmiernie i sztucznie oryginalną metaforykę. Brzmi w nim autentyczność uczucia.
Tematyka z wielu powodów bardzo mi bliska. Tematyka odczarowywania duszy, pogrążonej w nocy, ciemności, samotności, cierpieniu. Kojarzy się trochę z bajką o śpiącej królewnie. Niejedna zresztą kobieta taką właśnie śpiącą królewną była. Przeżycia, doświadczenia zamieniają nieraz serce w bryłę lodu. Pięknie piszesz o tym, jaką ogromną siłę ma miłość. Końcówką mnie powaliłeś emocjonalnie na kolana.
Długo będę pamiętać ten wiersz.
Jeden z nielicznych tekstów, które chłonę wszystkimi emocjami i które autentycznie mnie wzruszają, aż do łezki (sic!) w oku.

w sercu od dawna wystudzonym
spróbuj rozniecić trochę żaru
z szeptów poskładaj most zwodzony
dotknij jej serca
zdejmij czary

bo ona czeka zaklęć prostych
jak noc bezsenną odczarować
jak przejść przez ciemność
takim mostem

weź ją za rękę
i poprowadź

"bezsenną" zamieniłabym na "bezdenną", albo "bezkresną", a to właśnie chyba dlatego, że motyw snu może mieć tutaj dodatkowe znaczenie: sen zimowy, sen wywołany urokiem, sen-ucieczka przed rzeczywistością... Odczarowanie jako wybudzenie lepiej komponowałoby się z innym określeniem, ale... to w końcu Twój wiersz i nie musisz go "przycinać" do mojej interpretacji.

Pozdrawiam,


Glo.

[e_14scie]

Tak.
Da się rozniecić duszę czytelnicza, przy umiejętnym wykorzystaniu powszechnie używanych słów
A wiesz czemu? Bo wiersz ma duszę.

[Julka]

coobus
to jest poezja, jaka kiedyś rodziła się w mojej głowie.
Teraz już się nie śmie przebić, i nie przebija przez
zmagania z warsztatem. ale prawdziwe.
Pozdrawiam, a że się zachwycam Twoimi wierszami
to już napisałam kilka razy