mała litera. po kropce (pokropek)

[Alek Osiński]

chcąc mało wyodrębnie się małą
literą. cietrzew, który kąsa
światło bezbrzeżnym dziobem

w czasach przed potopem.
gdy miałem jeszcze formę

podobną do brzeszczotu, przeciąłem
mięsień czcionki. tarczę, na której
powrócił wojownik

zabrała woda
odwracając dwukrotnie znaczenie.

pierwsze to topos,
drugi - noe
jako kadłub arki
podparty białym wersem.



tekst eksperymentalny
aczkolwiek nie ekstremalny;)

[Sede Vacante]

Niestety nic, a nic nie rozumiem z tego. Myślałem, że odnajdę tutaj wytłumaczenie owej "mody", sądząc po tytule.
Cóż, lecę dalej.

[iskierka]

tytuł mnie zaciekawił. Fajny napisany wiersz

[ble]

Udany eksperyment! Wyodrębnić się małą, piękne i dalej płyniesz myślą, bez ograniczeń.
Stąd dla mnie topos - pewien stały obraz i morze białego wiersza. To wyodrębnianie się po kropce jest jak kolejna fala. I wiele innych odczuć, które stopniowo pozbieram, bo w Twoich wierszach, Al, jest mnogość ukrytych znaczeń. Nawet jeśli o nich nie myślałeś, to ja je znajduję i na tym polega potęga wiersza - rzeczy świadome i podświadome.
Pozdrawiam

[Gloinnen]

Widzę, że dyskusja o użyciu małych liter po kropce okazała się bardzo inspirująca poetycko. Podoba mi się ten wiersz. Lubię Cię, Al, w Twoich formach eksperymentalnych, gdy bawisz się językiem na różne sposoby. Wprawdzie przypomina to bardziej malarstwo abstrakcyjne, niefiguratywne, gdzie liczy się bardziej faktura, gra barwami, typografia... Podobnie jest, jak sądzę, z wszelkiego rodzaju wierszami, które mogą być też nieprzedstawiające. Być może jest tutaj coś z surrealistycznego snu szaleńca?

w czasach przed potopem.
gdy miałem jeszcze formę

Skojarzyło mi się z "Opowieściami kosmikomicznymi" Italo Calvino. Czytałeś?

Jest to niesamowity zbiór mininowel. Myślę, że wbrew pozorom, choć sprawia wrażenie fantastycznych historyjek, jest to właśnie genialna metafora relacji język/rzeczywistość, postrzeganie/świat. Polecam!

U Ciebie w sposób niezwykły łączą się elementy metajęzykowe i metapoetyckie z onirycznymi wizjami - wojownik, Arka Noego, potop...
Gdybym miała pokusić się o związek wiersza z dyskusją o środkach poetyckich, to klucza szukałabym właśnie w obrazie płynącej wody, która może symbolizować uwolnienie znaczeń.
Wiersz jako arka, dryfujący po semantycznym continuum, prowadzi poetę do...

Tak mi się to skojarzyło, ale, jak słusznie zauważyła ble, szlaków w tekście jest mnóstwo.
Przeczytałam z zainteresowaniem i na pewno wrócę tu jeszcze.

Pozdrawiam,


Glo.

[Ewa Włodek]

zatokowany cietrzew
ponoć okresowo ślepnie

przedpotopowy nóż do papieru
tnie skutecznie
wojownik wraca na tarczy

woda zabrała noego
przyniosła na brzeg
biały wiersz
pokropek dla kropki

przepraszam, Alku, ale taka mi się wariacja na temat twojego wiersza nasuneła...

Pozdawiam serdecznie...
Ewa

[anastazja]

Podziwiam Al, niesamowita wizja w wierszu prowadzi czytelnika, do wielu obrazów.

Zachwycona, pozdrawiam

[Alek Osiński]

Myślałem, że odnajdę tutaj wytłumaczenie owej "mody",

Nie sądzę Sede, żebyś znalazł u mnie jakieś gotowce

Fajny napisany wiersz

i to się liczy, że napisany

na tym polega potęga wiersza - rzeczy świadome i podświadome.

Masz rację Olu, bez podświadomości nie sposób się nawet zbliżyć do czegokolwiek ważnego

coś z surrealistycznego snu szaleńca

a toś mi dołożyła

Skojarzyło mi się z "Opowieściami kosmikomicznymi" Italo Calvino. Czytałeś?

Nie znam, ale skoro polecasz Emi, to muszę zapolować

taka mi się wariacja na temat twojego wiersza nasuneła...

Uwielbiam wszelakie wariacje Ewo

Zachwycona

Nie sądzę by się było czym zachwycać Ana, ale miło przeczytać

Dzięki Wszystkim za czytanie, pozdrawiam ciepło

[SamoZuo]

Moim zdaniem jego miejsce jest w eksperymentalnych, trochę nie lubię wierszy czysto zabwowych, może ten ma przekaz, ale trudno mi go odczytać.

Pozdrawiam

[Gloinnen]

cietrzew, który kąsa
światło bezbrzeżnym dziobem

Czysty surrealizm!

To miał być komplement!