było nie minęło

[Gloinnen]

przepływasz setką pustek
od jutra
do wczoraj
zbaczając z tematyki
w kruchość dawnych przemian

wśród wspomnień skrzypi szafot
jak na złość - wciąż kochasz
choć w dłoni zalśnił sztylet
a w oczach
vendetta

pokornie na kolanach sklejałaś
mozaiki
czerwone szkiełka
spazmy
łzy dawno obeschły

na kpinę nie pozwolisz
nie przerwiesz tej walki
odeślij słowa ścięte
do kostnic
i wierszy

ty
zawsze taka dumna

niech nikt się nie zbliża

femme fatale z podłych rycin
w czarnej sukni z tafty

a może to ja jestem
skopiowana blizna

na klucz kolejny wątek
by ból
nic nie znaczył



10.10. 2012
____________________
Glo.