zasuszony kwiat

[coobus]

czasem księżyc innym światłem się dopala
w mglistych oczach czujesz nagle świeży blask
wtedy cichnie wszystko wokół
i nie słychać żadnych kroków
nawet czas na palcach stąpa
nawet czas

nawet świeca inną smugą ciemność znaczy
nawet gwiazda innym torem z nieba spada
w kalendarzach chwile takie
zakreślamy grubym znakiem
potem kartki odkładamy
gdzieś w szufladach

zakreślamy chwile krótkie i ulotne
jeszcze świeże
nie znoszone nie wytarte
kiedy dumna i szczęśliwa
nagle w kości los ogrywasz
i siódemki wciąż wyrzucasz
dziwnym fartem

zakreślamy i suszymy je jak kwiaty
jak ten dzień
gdy życie nagle wyszło z cienia
jak ta noc gdy usłyszałaś
pierwsze krzyki swego ciała
gdy zgłębiłaś tajemnicę
przebudzenia

a tych innych chwil bezbarwnych
nie kreślimy
tych gdy żebrzesz o jałmużnę
głodnym ciałem
kiedy nic się nie przydarza
kiedy kartki z kalendarza
straszą pustką
jak owoce niedojrzałe

[Gloinnen]

Jak zwykle pozostaje mi tylko pozostawić wyrazy podziwu. Piękny wiersz. Ogromna przenikliwość myśli. Umiejętność nakreślenia pięknego nastroju, a myśl poprowadzona od początku tak, że mucha nie siada. Obrazowanie bardzo przemawiające do emocji. Sam zapis - melodyjny, a muzyka podkreśla treść. Nie ma tu przypadkowości, chałtury... Coobus, szczerze zazdroszczę - kunsztu, wrażliwości, wyobraźni, talentu...

Pozdrawiam,


Glo.

[skaranie boskie]

A ja sobie niemal zanuciłem.
Bo to ma zadatki na świetną piosenkę. Ach tam zadatki, przecież nawet ten trochę nierówny rytm, doskonale może tworzyć balladę. Balladę romantyczną...
Pozwól, że zaproszę na bo browar tu zdecydowanie nie pasuje.

[atoja]

no i popłynęłam na tych melodyjnych , mądrych wersach

[Leon Gutner]

Mucha nie siada - kwiaty kwitną .
Genialne .
Można się od ciebie uczyć Coob .
Upierałbym się aby ktoś kto umie grać na gitarze zajął się dopisywaniem Melodii .

Podziwiam niezmiennie .

Z uszanowaniem L.G.

[e_14scie]

pięknie Coob, pięknie.
Nie mogę się oprzeć, by nie doskrobać trochę od siebie, taki nadajesz rytm.

i nie wierząc że się jeszcze
ktoś przydarzy
dywan z kartek na podłodze
odkurzamy
fantazmatem otuleni
próbujemy czasem zmienić
trajektorię własnych pragnień
cierń w aksamit

nowe trzysta kilkadziesiąt
nie ruszone
jeszcze czyste jak dziewica
górski potok
tylko ręka już zmęczona
a zmęczenia nie pokonasz
nie zamienisz srebrnych nici
w szczere złoto

[Ewa Włodek]

zakreślamy chwile krótkie i ulotne
jeszcze świeże
nie znoszone nie wytarte
kiedy dumna i szczęśliwa
nagle w kości los ogrywasz
i siódemki wciąż wyrzucasz
dziwnym fartem

ano właśnie, tak sobie dziamy w złudzeniach, nie biorac w rachubę, że:

...a Black Jack, krupier o twarzy błazna - przede mną
trzy siódemki - trzy kosy układa na suknie...

i wtedy dzieje się to:

a tych innych chwil bezbarwnych
nie kreślimy
tych gdy żebrzesz o jałmużnę
głodnym ciałem
kiedy nic się nie przydarza
kiedy kartki z kalendarza
straszą pustką
jak owoce niedojrzałe

dobrą refleksję nad życiem snujesz, Coob...Takie i ono jest, często, niestety...

Pozdrawiam cię z uśmiechami...
Ewa

[coobus]

masz rację Listeczku:

życie przecież jest jak żywioł
jest jak potok
i nie zwiedziesz unikami
przeznaczenia
nie zamienisz srebrnych nici
w szczere złoto
gdy czas złoto w srebrne włosy
sam zamienia

Glo: pochwały z Twoich ust są z kolei jak to złoto, którego nie sposób zamienić w srebrne nici

Dziękuję tym wszystkim, którzy posiedzieli tu przez chwilę wraz ze mną, patrząc, jak nieubłaganie spływają kartki z kalendarza

[Zola111]

Brawo,

piękny tekst. Płynie melodyjnie, w zmiennym rytmie, zróżnicowaną strofą, zróżnicowanym rymem.

Piękny.