Żyjący margines

[Oryginalny]

prawda milknie tylko po burzy
jak błyskawice na niebie
pozostawi ślad

ile razy próbowałem odejść
coroczny listopadowy wieczór
siadałem na dachu
widząc w wyobraźni
własne imperium

wczoraj ojciec kolejny raz
podszedł nożem
wmawiając że zabrakło wódki

szczęśliwy jest ten
kto co roku podzieli się opłatkiem
na wigilii

mi pozostało jedynie
wmawiać sobie
że żyję z potrzeby

[NathirPasza]

podszedł nożem

Nie powinno tu być dodatkowego "z"?

prawda milknie tylko po burzy
jak błyskawice na niebie
pozostawi ślad

ile razy próbowałem odejść
coroczny listopadowy wieczór
siadałem na dachu
widząc w wyobraźni
własne imperium

Tylko to tym razem. Reszta trochę zbyt dosłowna.

Pozdrawiam
NP

[Miladora]

No to dopiszę jeszcze coś od siebie, jeśli pozwolisz.

szczęśliwy jest ten
kto co roku podzieli się opłatkiem
na wigilii

Moim zdaniem do lekkiej przeróbki. Niepotrzebne "jest" i "na wigilii". To drugie zwłaszcza jest zbędnym dopowiedzeniem, bo wiadomo, że opłatkiem dzieli się w Wigilię.
Ja to czytam tak:
szczęśliwy ten
kto co roku może podzielić się opłatkiem

A tu:
- mi pozostało jedynie - rozpoczynanie wersu od "mi" jest jak szkolne słownictwo.
wmawiać sobie
Poprawniej byłoby:
- pozostało jedynie
wmawianie sobie
że żyję z potrzeby

Dobrego...

[Arti]

podszedł nożem - jest w porzo

prawda milknie tylko po burzy
jak błyskawice na niebie
pozostawi ślad

nie do końca mi się podoba, dla mnie przegadana zwrotka

ile razy próbowałem odejść (...)
kolejny raz

wmawiając że zabrakło wódki (...)
wmawiać sobie

to można poprawić
krótki wiersz, dobrze uniknąć powtórzeń

___

podoba mi się poczułem ten wiersz

Pozdr.

[4hc]

pierwsze dwie strofy dla mnie, szkoda że historia popadła w inny klimat, ale podoba mi się przejście z opłatkiem. ostatnia? po co ona tu